پروفایل کاربر - mehdi10001

روزی در قطار، سوت که به صدا درآمد، چیزی در درونم به غلیان افتاد. ناخوش بودم. به ریخت مردم نگاه کردم. مسافرهای واگن‌های تخت‌دار مایهٔ غرور ما نیستند. مجموعهٔ عجیب و غریبی بود از پک و پوزهای منحوس یا مبتذل. به عادل‌ها فکر کردم. فکر کردم که تنها عدالت ممکن دقیقاً تقسیم تازه‌ای است از بی‌عدالتی. ما انقلاب می‌کنیم تا واگن‌های تخت‌دار را کسانی دیگر بگیرند.
ص ۲۵۷

خطاب_به_عشق
آلبر_کامو

مانند خیابانی بن بست است

راهی نداری

مجبوری برگردی

تنها،،

از راهی که تنها رفتی …

‏یه بار موقع خداحافظی یکی به جاي تعارفات معمول و آرزوی موفقیت

بهم ساده گفت: غمت کم

و این قشنگ ترین جمله ای بود که شنیدم

غمتون کم