جهان به مجلس مستان بی خرد ماند
که در شکنجه بود هر کسی که هشیارست...

صائب_تبریزی

++5

شبی
از
میانِ
این
همه
درد
اُمید
می روید
دادا غیرت.............

زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست

و دلم بس تنگ است

باز هم می‌خندم

آنقدر می‌خندم که غم از روی رود…

زندگی باید کرد

گاه با یک گل سرخ

گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید در پس این باران

گاه باید خندید بر غمی بی‌پایان…

اینجا باران
خیلی راحت به درخت
دروغ می‌گوید،
و درخت به خاک
و خاک به آدمی
و آدمی به آدمی
هی آدمی
آدمی....!
شاد باشید بانو

لطفا دیوارتو خط خطی کن چون حرفت با دلت یکی نیست .
آدما وقتی حرفشون با دلشون یکی نباشه دروغ میگن.

حالم از آدم هایی که ادعا میکنن خوبن ولی از همه بدترن بهم میخوره.
لیاقت دوست داشته شدن رو ندارن

زندگی اصلا پیچیده نیست،

خودت را

از محدودیت ها رها کن!

شادی را در آغوش بگیر

و بگذر از تمامِ نشدن ها…

غصه، هیچ گاه

چیزی را حل نخواهد کرد…

میخوای همیشه حسرت بخوری.
یه روزیم میرسه به این روزایی که حسرت خوردی حسرت میخوری.

چقدر دوست دارم برم تو حیاط تلفنی باهاش حرف بزنم
و اونم هی بگه برو تو سرما میخوری
و من، بگم نه
وقتی با تو دارم حرف میزنم وقتی صداتو میشنوم
بدنم گرم گرمه

تو را این روزها آنقدر میخواهمت که
بارها در خود تکرارت میکنم.
تکرار نگاهت
تکرارصدایت
و
تکرار عشقی که بر باد رفت.