پاک کنید گذشتهء تمام شده را .

اگر عکسی دارید که شمارا به عمق گذشته بر می گرداند .

اگر نوشته ای از رفته ها دارید .

اگر گلی خشک شده در گلدان گوشه اتاق شما را ساعت ها به رویاهای دور تمام شده می کشاند

پاک کنید .

گذشته ای که تو را متوقف می کند .

مانع از جریان انرژی های جدید است .

پاک کنید انرژی های صرف شده و تمام شده را ...

راه را برای انرژی های تازه باز کنید .

برای رویاهای تازه ، آدم های تازه .

راه را برای زندگی تازه تر باز کنید .

۰

اید از سمت خدا معجزه نازل بشود

تا دلم باز دلم باز دلم دل بشود

تا همین چشم پر از روزن امید شود

شاید امید از آن معجزه حاصل بشود

کاش یک بار بفهمد که دلم می شکند

تا زمان بگذرد و تجربه کامل بشود

نیست دلدار که هر شب قدحم تازه کند

تا قدح بر لب او سرزده مایل بشود

یار من رفت بماند که چه حالی دارم

حال من با نم اشکم به سحر گل بشود

ترسم از این شده آنقدر دو چشمم دریاست

گونه ام گود شده مرتع ساحل بشود

گرچه شعرم همه ترسیم می و معشوق است

مانده تا شاعرتان بلبل محفل بشود

یکنفر کاش بیاید دل هومن ببرد

تا مگر این دل من صاحب منزل بشود.

http://up.hamkhone.ir/6/b48f45855bd235827008bab3e5018e3a.jpg
عکس
__________^_________________
باشگاه رزمی...
_..یعنی همون جایی که یادت میدن زندگی یعنی تنهایی جنگیدن،؛.

_..جایی که یادت میدن برای ادامه دادن تو فقط خودتو داری،،!

داش غیرت.....................

آرزو میڪنم
بهترین معمارِ
زندگیتان باشیـد
ستونِ خانه تان همه
ازعشـق و برڪت
سقفِ خانه تان بلوری
و شفـاف
فضـای خانه تان
همیشـه پُرازمهـر باد

شب خوش

تو وقتی می بینی که من افسرده ام نباید بگذری،
سکوت کنی ، یا فقط همدردی کنی !
بنا کننده ی شادی های من باش !
مگر چقدر وقت داریم ؟
یک قطره ایم که می چکیم در تن کویر و تمام می شویم . . .

روزگار غریبی است …
نمکدان را که پر میکنی توجهی به ریختن نمکها نداری …
اما زعفران را که میسابی به دانه دانه اش توجه میکنی . . !
حال آنکه بدون نمک هیچ غذایی خوشمزه نیست …
ولی بدون زعفران ماهها و سالهامیتوان آشپزی کرد و غذا خورد …
مراقب نمکهای زندگیتان باشید …
ساده و بی ریا و همیشه دم دست …
که اگر نباشند وای بر سفره زندگی !

وچه اسوده سر بر زمین گذاشته ای وچه نافذانه نگاه انداخته ای
شاید در انسوی این کرانه افق یاری گریست یاری که دست گیر باشد ونفس
گوشه به گوشه این کنج ها را هم نگاه کرد هام ولی اثری از رویت ندیدم ونه از جایت ونه از بویت
من کجا قرار دارم در نبودت در چه زاویه از دیدت که هیچم وبر بوچی خود ادامه گر
مرا باز هم بر سبهر این کرانه نظاره گر باش
تا شاید امید یابم بر ققنوس خیال خویش واسوده گردم از واقعیت

دوست خوب مثل
چراغ توی تاریکیه
اما یادت باشه
به روشنایی رسیدی دورش نندازی...

داش غیرت.....................