آشنا

ای آشکار ، پنهانیم بس است

ما را به کوچه باغهای پر نشاط و غرقِ شکوفای خود

آنجا که عطر هستی ات آرام عالم است

وان جویبار که سر چشمه اش زلال توست

وان آفتاب که سایه می شود برای تو

ما را به غربت خود  ، آشنا به بخش

ای ، آشنا