مراقب باش

دختر را میگویم همان که خدا خیلی دوستش دارد و ریحانه اش نامید


وقتی نامش را میبرم عشق در دهانم هزار تکه میشود


آسمان بارانش میگیرد


آفتاب دست نوازشی بر صورت دریا میکشد


ودریا با هر چه عشق ساحل دلش را نور باران میکند


وقتی با او حرف میزنی مراقب حمل دلش باش چون خیلی حساس و شکستنی ست


دست خودش نیست او را  پر از احساس پاک آفریدند

 


حواست که نباشد چشمانش بی اختیار پر از باران میشود


آنقدر میبارد که چتر دلش روزنه ای بر میدارد


بنازم دلش را حتی اگر روزی بشکند خودش با عشق آنرا پیوندی دوباره میزند


وحتی بروی خودش هم نمی آورد وصله ی دلش را


اما اگر دیدی سکوت کرده و زاویه نگاهش را به افق دوخته


بدان زخم دلش او را می آزارد


دوست داشتنش با تمام وجود است و اگر می گوید دوستت دارم


 دست کم نگیر


 دارد با دلش حرف میزند نه زبانش

 


هر جا بادختری  مواجه شدی خدا را حس خواهی کرد


مطمئن باش  ...