داستان کوتاه اثر "بردولت برشت"

دختر کوچولوی صاحبخانه از آقای"کی"پرسید:
اگر کوسه ها آدم بودند با ماهیهای کوچولو مهربانتر میشدند؟
آقای"کی"گفت البته ،اگر کوسه ها آدم بودند توی دریا برای ماهیها جعبه های محکمی میساختند،همه جور خوراکی توی آن میگذاشتند
مواظب بودند همیشه پرآب باشه.
هوای بهداشت ماهیهای کوچولو را هم داشتند،
برای آنکه هیچوقت دل ماهی کوچولو نگیرد،
گاه گاه مهمانی های بزرگ برپا میکردند،
چون که گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است،
برای ماهیها مدرسه میساختند،
وبه آنها یاد میدادن چجوری به طرف دهان کوسه شناکنند، 
درس اصلی ماهیها اخلاق بود
به آنها میقبولاندند که زیباترین و باشکوهترین کار برای یک ماهی این است،
که در نهایت خوشوقتی خودش را تقدیم یک کوسه کند
به ماهی کوچولو یاد می دادند که چطور به کوسه ها معتقد باشد،
و چجوری خود را برای یک آینده زیبا آماده کند،
آینده ای که فقط از راه اطاعت بدست می آید،
اگر کوسه ها آدم بودند،
در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت،
از دندان کوسه تصاویر زیبا و رنگارنگی می کشیدند،
ته دریا نمایشنامه روی صحنه می آوردند که ماهی کوچولوهای قهرمان شاد و شنگول به دهان کوسه ها شیرجه میرفتند،
همراه نمایش آهنگهای محسور کننده ای هم مینواختندکه بی اختیار ماهیهای کوچولو را بطرف دهان کوسه ها میکشاند،
در آنجا بی تردید مذهبی هم وجود داشت
که به ماهیها می آموخت
"زندگی واقعی در شکم کوسه ها آغاز میشود"