سايه بي ادبي خيمه چو زد بر سر ما
خارها رست ز گلزار ادب پرور ما

دلقكان تكيه چو بر مسند ساقي بزدند
پر شد از باده آلوده به سم ساغر ما

بسكه با صورت حق سيرت باطل ديديم
جلوه نور خدا هم نشود باور ما

فضل خاموش و مريدان فضيحت بخروش
عجب از حوصله آنكه دهد كيفر ما

هر چه دانشور اگر جمله بميرند چه غم
كم نگردد يكي از اينهمه رامشگر ما

زندگی باید کرد

گاه با یک گل سرخ، گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید، در پس این باران

گاه باید خندید، بر غمی بی پایان...

زندگی را با همین غم ها خوش است
با همین بیش و همین کم ها خوش است

زندگی را خوب باید آزمود

اهل صبر و غصه و اندوه بود...

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند،

بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

من نه موهامو بلوند میکنم ...
نه پاشنه 15 سانتی پام میکنم ...

نه ساعت 12 شب باهات میام بیرون ...

نه میام مهمونی، نه لب به سیگار میزنم ...

نه عزیزم، من نیستم ...

من موهام مشکیه ...

تیپم سادست ...

اخلاقم اینه ...

کفشامم همه اسپرت!

ساعت 9 شب هم باید خونه باشم!

من اینم...!!!

♥ سلامتی همه دخترای ساده ♥

بد نــــــیست اگر کمی به هم فکر کنیــــــــم
در بحبوحه خنده به غم فکر کنیم

بد نــــــــیست اگرخانه ما سیمانیســـــــــت

به خشت و گل و نفوذ نم فکر کنیم

هر وقت زیادمان دلی میشکـــــــــــــــــند

بد نــــــــیست که یک لحظه به هم فکر کنیم

من عاشق و تو هر که در این عصر غریب

بد نیست اگر کمی به هم فکر کنیم...