دیوار کاربران


amir92
amir92
۱۳۹۳/۰۸/۱۵

گویند خدا همیشه با ماست ای غم نکند خدا تو باشی

amir92
amir92
۱۳۹۳/۰۸/۱۵

شاید قانون دنیا همین باشد ، من صاحب آرزویی باشم که شیرینی تعبیرش از آن دیگریست

amir92
amir92
۱۳۹۳/۰۸/۱۵



+5

760

melodi2014
melodi2014
۱۳۹۳/۰۸/۱۵

نمی‌میرد دلی کز عشق می‌گوید
و دستانی که در قلبی، نهال مهر می‌کارد

نمی‌خوابد دو چشم عاشق نور و طلوع روشن فردا
و خاموشی ندارد، آن لبان آشنا، با ذکر خوبی‌ها


نخواهد مُرد آن قلبی که در آن عشق جاوید است

تو می‌مانی
در آواز پرستوهای آزاد و رها
آن سوی هر دیوار

تو می‌خوانی
بهاران با ترنم‌های هر باران

تو می‌بینی
گل زیبای باورهای نابت، غنچه خواهد کرد
نهال پاک ایمانت، دوباره سبز خواهد شد
نسیم صبح،
عطر آن سلام مهربانت هدیه خواهد داد
و با امواج دریا
بوسه بر دستان ساحل میزنی با عشق

تو را با مرگ کاری نیست
تو، خاموشی نخواهی یافت

الهی روح زیبا در بدن داری
تو نامیرای جاویدی

تو در هر شعله می‌مانی
تو در هر کوچه باغ عاشقی
با مهر می‌خوانی
و آواز تو را
حتی سکوتت را
لبان مردمان شهر، می‌بوسد

دوباره عشق می‌جوشد
تو چون نوری
سیاهی می‌رود،
اما تو می‌مانی..

mrb62
mrb62
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

زندگی تاس خوب آوردن نیست

زندگی تاس بد را خوب بازی کردن است

amir92
amir92
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

روانپزشک هم دیوانه شد وقتی چند لحظه از سکوتم را برا یش معنا کردم

amir92
amir92
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

بعضی حرف ها گفتنی ست ، بعضی نوشتنی و بعضی هیچکدام (سکوت) !

این روزها به هیچکدام نزدیکترم

sahell2022
sahell2022
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

در عجبم!

از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند...!

اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد میگریند...!

افسوس که به جای افکارش ,زخمهای تنش را نشانمان دادند...!

و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند....

(دکتر علی شریعتی)

sahell2022
sahell2022
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

در عجبم!

از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند...!

اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد میگریند...!

افسوس که به جای افکارش ,زخمهای تنش را نشانمان دادند...!

و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند....

(دکتر علی شریعتی)

sahell2022
sahell2022
۱۳۹۳/۰۸/۱۴

در عجبم!

از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند...!

اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد میگریند...!

افسوس که به جای افکارش ,زخمهای تنش را نشانمان دادند...!

و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند....

(دکتر علی شریعتی)