تبر
برای آزار جنگل آمده است
با آن پوزه ی دراز
و چشم های کور
که چشم دیدن زیبایی را ندارد

کاج ها
عروس هایی با موهای بافته اند
که میان بستر تاریکی انتظار می کشند

باد
مردی ست،
لابه لای پوست های ترک خورده ی سبز مونث
می دود
می رود
نمی ماند،

و ابر
ابوی سالخورده ی باران است
که از تشنگی خاک
نعره می زند

گَر باد فتنه هر دو جهان را به هم زَنَد

ما و
چراغ چشم و
رَه انتظار دوست

‌

ممنون از حضورتون در بلاگم
شاد و سلامت باشین

جهان کوچه ی سبز پیوندهاست
بهشت خدا پشت لبخند هاست...

ای جان بهشتِ دو ساعته

میان ملت‌های مختلف بوده‌ام ...

به هیچ قومی نشان شایستگی نداده‌اند. آدم‌ها وقتی برای من وجود دارند که از پله‌ی خاصی از شعور بالاتر رفته باشند.
خوب و بدشان را با معیار معرفت می‌سنجم. دنبال خوب نمی‌گردم.
آدم خوب یعنی آدم باشعور و آگاه.
به چنین آدمی، هم در خیابان‌های نیویورک برخورده‌ام، و هم در کوچه‌های کاشان.

سهراب سپهری

گُل برای گُل

بچه بودیم میدیدیم بزرگترا عروسی می کنن!

بزرگ شدیم میبینیم کوچکترا عروسی میکنن!

خدایا تعارف نکن اگه مارو واسه تماشا آفریدی خوب بگو فدات شم!!!