اونجایی که مولانا میگه: « اگه همه جا تاریک بود دوباره بنگر، شاید نور خودت باشی..️ » ️

.
.
.
.

آنچه نباید می‌آموختیم:
"پایت را به اندازه گلیمت دراز کن!"

گلیمی که تعیین اندازه‌اش دست ما نبود! پاهایی که رفته رفته جمع شدند... زانوهایی که خم شدند در سینه، و گلیم‌هایی که به اشتباه و به نفع عده‌ای آب رفت... به جایش دست‌هایی بدون نگرانی دراز شدند به اندازه‌ی تمام فرش‌ها... و اندازه‌ی رویاها شد به اندازه‌ی گلیم‌های اجباری و از پیش بافته شده! کاش پاهای‌مان را به وسعت قلب‌مان دراز کنیم، و بهای رویاهای بزرگ‌مان را بپردازیم!

تیکه کتاب مادر از ماکسیم گورکی

مردم زندگی نمیکنن بلکه در فلاکت و بدبختی میپوسن،
و مقامات حاکمه کاملا کشیک میدن.
مثل کلاغ در کمینن تا ببینن مردم لقمه‌ای نونِ زیادی دارن یا نه..
به محض اینکه یک لقمه‌ی زیادی دیدن، اونو از صاحبش میگیرن و به او کشیده‌ای هم میزنن.....


+5

یادمان باشد

که آن هنگام

که از دست دادن "عادت" میشود

بدست آوردن هم دیگر "آرزو" نیست...

این روزها یکـــرنگ که باشی چشمشان را می زنی!

خسته می شوند از رنگ تکـــراریت…

این روزهـــا دوره رنگین کمــــان هاست

+5

این روزها یکـــرنگ که باشی چشمشان را می زنی!

خسته می شوند از رنگ تکـــراریت…

این روزهـــا دوره رنگین کمــــان هاست

+5