رفتنت

رو به سکوتی سخت تاریک ...

با فانوس شکسته ی نیم مرده ...

کفش نیستی به پا کرده وجودم ...

عزم رفتن دارد این روح لامذهب ...

رفتنت ...

سکان کشتی را شکست ...

شاهپر پرواز را چید ...

پای رفتن را قلم کرد ...

من ماندم و احساسی علیل ...

و دست چنگ زده بر فانوس هزار سال خاموش ...

و راهی که فقط نگاهش می کنم ...

بی رفتن

بی ماندن