ممنون برای فریاد زیباتون
+5

+

هر وقت " دلــت "تکان خورد ، اول خوب بخند !

" خـدا ست" ، دارد با تـو شوخی می کند ...

می گوید این " دل" هنوز هم همینــ جاستــ و هنوز هم کوچکــ استـــ .

هنوز هم به این جـا و آن جـا وابسته استـــ...
..

 بخند ، بخند و بفهم!

 
بفهم که این " دل " را باید راه ببری همین طور که " خـدا " آفریده است او را ،

 
با تمام تعلقاتش ؛ با تمام بستگی هایش !!

خوشبختي از آن كسي است 
كه در فضاي شکرگزاری زندگي كند 
چه دنيا به كامش باشد و چه نباشد 
چه آن زمان كه مي دود و نميرسد 
و چه آن زمان كه گامي برنداشته،خود را در مقصد مي بيند 
چرا كه خوشبختي 
چيزي جز آرامش نيست 
و هر كس كه اين موهبت الهي را دارد 
خوشبخت است

ساده که می شوی همه چیز خوب می شود.
برایت فرقی نمی کند تجمل چیست، قیمت تویوتا لندکروزچند است.
مهم نیست نیاوران کجاست.
همیشه لبخند بر لب داری
روی جدولهای کنار خیابان راه می روی،زیر باران دهانت را باز می کنی ..
آدم برفی که درست می کنی؛ شال گردنت را به او می بخشی.
ساده که باشی آدم های ساده را دوست داری.
ساده که می شوی فرمول نمی خواهی،
ایکس تو همیشه مساوی ایگرگ توست ،
ساده که می شوی ،حجم نداری، جایی نمی گیر
زود به یاد دوستان می آیی و... دیر از خاطر می روی.
ساده که می شوی کوچک می شوی...
توی دل همه جا می شوی...

زمانی که هیچکس منو باور نداشت ... خودمو باور داشتم ....

...
‎هوا برفيست
‎آخرين روز هفته رو سپري مي كنم
‎درست ٤ روز هست كه هيچ كاري انجام نميدم
‎٤ روز است كه منتظرم امروز شه
‎آخرين باري كه قرار است ببينمت
‎مانند فيلم هاي سينمايي شده است
‎هوا برفيست ، من ريش هام بلند شده ، پالتويي كه گوشه ي تخت افتاده و قرار است به تن من آيد و امضاي خداحافظي تلخ رو به برگ بزند
‎برفي زيبا نه ، برفي پر از آرامش و سكوت ، بدون صدا مي بارد و ميبارد ، همه جارو مثل قلب هاي ما سپيد پوش كرده
‎نگاه به آيينه مي كنم ، تكراريست ، روز هاست تنها ديده شده و تكراريست
‎فيلم سينمايي ، بر اساسي داستان واقعيست امروز
‎صداي موزيك داريوش رو كم مي كنم و حركت مي كنم به سمت آخرين وداع
‎دقيقا عطري رو زدم كه برام خريده بود ، بويي كه دوست داشت، پالتويي كه مي گفت عجب اُبهتي
‎هميشه عاشق موي جو گندمي بود ، به لطف غم فراغ و دوري تعجب آورش و بهمني كه بر سرم آوار شد ، در پي همين چند مدت حتي رنگ موي مورد علاقه اش بر سرم نقش آفريني كرده
..
‎سكانس بعدي : دفتر ازدواج و طلاق
‎بر خلاف ميل و تصوراتم ايشون اصلا نه رنگ مورد علاقه من را پوشيد و نه نوع تيپي كه من دوست دارم رو زد
‎موهاش روشن شده بود و يادش گرام آن روز هايي كه من عاشق موهاي مشكي و چشم هاي رنگيش شده بودم
‎خدارو شكر چشمانش رو لنز نذاشته بود
‎به خودش خوب رسيده بود ، انگار از درون عروس دارد مي شود و خوشحال
‎شايد يادش رفته ، آلزايمر گرفته
‎روز هاي ٢ تايي گل هاي خشك شده ي تو پاسيو به مناسبت هر هفته اي كه با هميم
‎رستوران و كافه هايي كه ما را ما مي شناخت و هيچوقت من و او را تنهايي نشناخت
‎من حتي موندم چگونه و چطوري اون عكس هاي تن من و تو او را با تِمِ شمع هاي دور تخت و رو تختي قرمز و قلب روش رو از حافظه ي قلبي و عقليش پاك مي كند
‎نوبت من شد ، دستم مي لرزيد ، همه ي خاطرات شب ها و تن ها و يادگاري ها و طعم لب هايش در ذهنم زلزله اي بود اما نفسي عميق كشيدم و محكم امضا كردم و نگذاشتم بفهمد كه چه بمي در درونم ويران است
‎البته از موي جو گندمي ، موج شناور پيشانيم، دندان هاي ليمويي رنگ ميتونست بفهمد كه چگونه آمدم به سراغ اين برگه
‎نوبت او شد ، خيلي شيك ، خيلي خوشحال ، خيلي محكم برگه را امضا كرد و پوزخندي زد
‎انگار او مرد است و من زن ، چه محكم ، چه تلخ ، چه تلخ
‎امضا كرد و N سال و ماه خاطره ، وعده ، خاطرات اتاق چپي خانه ي ٨٥ متري ، عكس هاي شب زفاف مرد سپيدو سياه پوش بانوي سپيد پوش به خاطرات تلخ و خداحافظي تلخ پيوست
‎از دفتر آمدم بيرون ، با هم امديم بيرون
‎سوار بر ماشين مردي شد ، آشنا بود ، اما نخواستم بشناسمش تا به خود بگويم " عالم بر سرت خراب مرد، ديدي چي شد"
‎عادي جلوه دادم ،
‎سوار ماشين شدم و ننگ بي غيرتي رو در آخرين لحظه ي خداحافظي به خودم ماليدم
‎سوار شدم و رفتم ، هنوز برف ميومد
‎داريوش رو بلند كردم و گفت ، اون كه وفته ديگه هيچوقت نمياد
‎سكانس اخر فيلمنامه ي تلخ با هم بودن بود ، تيتراژ
‎بازيگر مرد: زنده ياد

مردمی که یه میل خود
در تاریکی نشسته اند نیازی
به روشنایی ندارند

عمیق نگاه کن، ساده بخند...

یک روز به خودت می آیی که دیگر زمانی برای کارهایی که همیشه می خواستی انجام بدهی نداری
همین امروز تصمیم بگیر و انجامش بده