همیشه خاک گلدونی باش که وقتی سرش به اسمون رسید یادش نره ریشه کجاست

کسی که زیباست عزیز نیست همیشه کسی که عزیز است زیباست.

ﺷَــﺐ ڪه مـی ﺷــﻮﺩ...

ﮔﻠﻮﯾَـﻢ ﭘُـﺮ ﻣـﯽ ﺷــﻮﺩ...

ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾڪ ﺑُـﻐـﺾ ِِ ﺳَﻨﮕﯿـــﻦ

ﺑُـﻐﻀـﯽ ڪه ﻧـــﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣـﯽ ﺗﺮڪد

ﻭ ﭼﺸﻤـﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﭘـﺎڪ ، ﺑـﺎﺭﺍﻧﯽ ﻣـﯽڪند..!!

ﻭ ﺍﻣـﺎ ﺩﻟــﻢ ...

ﺩﻟــﻢ ﭘُـﺮ ﻣـﯽ ﺷـــﻮﺩ ﺍﺯﺩﺭﺩﻫـﺎﯾـﯽ ﭘُـﺮ ﺍﺯ ﺣــــﺮﻑ

ﺣـﺮﻑ ﻫــﺎﯾـﯽ ﻣﻤﻠـﻮﺀ ﺍﺯ سڪﻮﺕ

ڪه یڪ ﺑـﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺩﻟـﻢ ﻓَﻮَﺭﺍﻥ ﻣـﯽ ڪنندﻭ

ﺭﻭے ﺍﯾﻦ ﺩﯾــﻮﺍﺭ ِِ ﻣَـﺠـﺎﺯے

ﺁﺭﺍم ﻣـﯽ ﮔﯿـﺮﻧـﺪ !

و ایـن ڪار هـرشـب من اسـت!

ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ..... ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺖ !!.... ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﭘﻞ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ!!...... ﺍﺯ ﺭﺯ ﻫﻠﻨﺪﯼ ﻫﻢ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ...... ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ .... ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﻭﺑﺮﺕ ..... ﻣﻌﺸﻮﻗﺖ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺑﻮﺳﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ.......

ماشین ات که جوش می آورد ..؛

حرکت نمی کنی.. کنار زده و می ایستی !

وگرنه ممکن است ماشین آتش بگیرد .

خودت هم همینطوری...

وقتی جوش می آوری ،عصبی و عصبانی می شوی ؛ تخته گاز نرو !

بزن کنار ! ساکت باش..! و هیچ نگو...

وگرنه هم به خودت آسیب میزنی هم به اطرافیان...

سلام که تکرار شود،
"آرامش"، قطره قطره ی
کدورت های جان راشستشو میدهد!
باز هم سلام،
که نام خداست،
مفهوم زندگی ست،
بهانه ی شروع ارتباط،
زیبایی حضور آدمی
و
نمایش احساس است...
سلامی رهاتر از رها،
برای جانهایی که
به انگیزه ی مهربانی زندگی میکنند

ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﮐﻠﺒﻪ ﺩﻧﺠﯽﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺩ،

ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ

ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ....



ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ

ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ

ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ،

ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ

ﮔﻬﯽ ﺷﺮ ﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ،



ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ

ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ

ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ،



ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ

ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ آﻥ

ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭد،



ﺯﻧﺪﮔﯽ

آﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ

ﯾﮏ ﺳﺮآﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ،

ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد.……….



زندگی کن



ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ

ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ

ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ



ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ....

ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ

ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ



ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ....

ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ....

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ

ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ....

ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛



ﺟﺎﻥ ﻣﻦ

ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ....



ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ...

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ

برای آنها که
عمری محکوم به پوشیدن دستکش هستند ،
توصیف لطافت گلبرگ در حکم بیگاریست …

اشخاص بزرگ و با همت
به کوه مانند،
هر چه به ایشان نزدیک شوی
عظمت و ابهت آنان بر تو معلوم شود
و مردم پست و دون همانند سراب مانند
که چون کمی به آنان نزدیک شوی به زودی پستی و ناچیزی خود را بر تو آشکار سازند.
گوته.

با تمام فقر ،
هرگز محبت را گدایی مکن
و با تمام ثروت هرگز عشق را خریداری نکن