بگذارید ؛

هر کسی به آیین خودش باشد
زنان را گرامی بدارید
فرودستان را دریابید
و
هر کسی به تکلم قبیله ی
خویش سخن بگوید
آدمی
تنها در مقام خویش به
منزلت خواهد رسید...
کوروش_کبیر

عاشقم
اهل همین
کوچه‌ی بن‌بست کـناری،
که تو ازپنجره‌اش
پای به قلب من دیوانه نهادی،
تو کجا ؟کوچه کجا ؟
پنجره‌ی باز کجا ؟
من کجا ؟عشق کجا ؟
طاقتِ آغاز کجا

زندگی مثل نقاشی کردن است
خطوط را با امید بکشید
اشتباهات را باآرامش پاک کنید
قلم مو را در صبر غوطه ور کنید
و با عشق رنگ بزنید...

نگران من نباش! دست‌هایم را؛
به از دست‌دادن عادت داده‌ام...

هیچ تعهدی نمیتونه آدما رو کنار هم‌ نگه داره، مگر اینکه دلشون به بودن باشه

باور آدمهای ساده را خراب نکن!
آدمهای ساده با تو تا ته خط می آیند
و اگر بی معرفتی ببینند،
قهر نمی کنند!
میمیرند
مرگِ پروانه را آیا دیده ای؟
پروانه با یک تلنگر میمیرد

كاش من هم مثلِ خيلى‌ها عاقل بودم
كاش مى‌توانستم از چيزهاى بيهوده‌اى
مثلِ عشق، مثل علاقه، مثلِ آدمى، بگذرم.‌.

پدر دیوار محکمی بود، ما روی سینه‌اش میخ می‌کوبیدیم تا خنده‌های کوچکمان را قاب کنیم.. مادر، پنجره‌ای میان سینۀ دیوار و ما هروقت دلمان می‌گرفت روبروی او می‌ایستادیم و آه می‌کشیدیم.. ما بچه‌های بدی بودیم...

همين تو،
كه حتى فكرش را هم نميكنى
ميتوانى دليل حال خوبِ،
جمعه‌هاى يک نفر باشى..
خودت را دريغ مكن...

یک نفر هست که خودش نیست
ولی خاطره‌اش صبحِ هر روزِ مرا
سخت بغل می‌گیرد...