...

ارسال شده در ۱۳۹۵/۰۳/۲۰
1 نظر
نمايش ها: 14
گزارش
چاپ

ای بکرترین برکه! هلا سوره ی صافی !

پرهیز کن از این همه پرهیز اضافی !

داغی بزن از بوسه به پیشانی سردم

بدنام که هستیم به اندازه‌ی کافی

تلخینه‌ی آمیخته با هر سخنت را

صد شکر! شکرپاش لبت کرده تلافی !

با یافتن چشم تو آرام گرفتم

چون شاعر درمانده پس از کشف قوافی

چندی‌ست که سردم شده دور از دم گرمت

بر گردنم از بوسه مگر شال ببافی ...

پرنده ها هرگز دیرشان نمی شود
هیچ سگی ساعتش را نگاه نمی کند
و گوزن ها نگران فراموش کردن تولدها نیستند!
فقط انسان،زمان را اندازه می گیرد.
و ساعت را اعلام می کند.
و به همین دلیل فقط انسان است؛
که از ترسی فلج کننده ، رنج می برد!
ترس تمام شدن وقت...

+5

درین سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پُر ملالِ ما پرنده پَر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند
نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند
گذرگهی ست پُر ستم که اندر او به غیرِ غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
دلِ خرابِ من دگر خراب تر نمی شود
که خنجرِ غمت ازین خراب تر نمی زند
چه چشمِ پاسخ است ازین دریچه های بسته ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوشِ کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درختِ تر کسی تبر نمی زند

فدا مدا ...

در ازدحام این همه ظلمت بی عصا

چراغ را هم از من گرفته اند

اما من

دیوار به دیوار

از لمس معطر ماه

به سایه روشن خانه باز خواهم گشت

پس زنده باد امیــــد

تلخ است ،

همه فکر کنند سرت شلوغ است ،

و تنها خودت بدانی چقدر

تنـــهایی ...

شب با تمام پيچيدگی
چه ساده آرامش میبخشد
چه خوب میشد
ما هم مثل شب باشیم
پیچیده ولی آرام کننده دلها
شبتون آروم...