این روزها

بیشتر از هر زمانی

دوست دارم خودم باشم !!

دیگر نه حرص بدست آوردن را دارم

و نه هراس از دست دادن را .....

هرکس مرا میخواهد بخاطر خودم بخواهد

دلم هوای خودم را کرده است ...

همین...

تنها بهانه . . .

دوست داشتن توست

که این چنین

انگشتان خسته و بی رمقم را

برای نوشتن واژه ها می چرخاند

همیشه در گرگم به هوا، از گرگ شدن فرار می کردیم

و اکنون نا خواسته ، در تمامی بازی ها گرگیم

بی آنکه از خودمان بترسیم

لحظه ها خمیازه میکشند .....

انگار توان حرکت ندارند .....

عقربه های ساعت را به جلو کشیدم

شاید

لحظه دیدارمان نزدیک تر شود ...

ولی افسوس

زمان، نامرد تر از این حرفاست ...

دلتنگ که باشی ، آدم دیگری می‌شوی
خشن‌تر.. عصبی‌تر.. کلافه‌ تر و تلخ‌ تر
و جالبتر اینکه ، با اطرافیان هم کاری نداری
همه اش را نگه میداری
و دقیقا سر کسی خالی میکنی ، که دلـتنگ اش هستی . . .

قلب عزیز لطفا خفه شو و در همه کارها “دخالت” نکن !
همان کـه خون “پمپاژ” کنی کافیست
اگر هم “خسته” شدی اجباری نیسـت به کار . . .

دور بودن از عزيزان مشکل است / امتحان با وفائي ، در جدائي حاصل است

گرچه من دورم ز پيشت اي رفيق/ دوريت دريا و يادت ساحل است . . .

انگشتانم که لای ورق های دیوان حافظ میرود



دست دلم میلرزد!

اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد

دلم میخواهد همیشه بگوید

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور!

این شعر ها بروند به جهنم ...

نزدیکتر بیا

آنقدر که گرمی نفست دیوانه ام کند !

آنقدر نزدیک که قلبت زیر سرم دست و پا بزند...!

باغبان در را مبند من مرد گلچین نیستم

من خودم گل دارم و محتاج یک گل نیستم!
5+++++++++++++++++++