زندگی قصه و حرفیست که شیرینی آن

خــنــده ی تــوســت ...

تلخی اش ...

گــریــه ی تـــو ....

کاش که پر باشد لحظه هایم همه از خنده ی تو .

مست هستم از هوایی که نفست در آن میپیچد ...

نفسم در گیر است لا به لای نفست

آه چقدر شیرین است طعم نفست !!!

نــــامـــم را صـــدا بـــزنـــی بـــر مــــی گـــــردم....

هــــر راهـــی را کــــه رفـــتــه بـــاشــــم ...

هــــر چـــقــــدر هــــم دورتــــر

کـوتــاه تــریــن اســت بــرای رســیدنِ دوبــاره بــه تــو

کـــافــــی ســــت کـــه یــکــبـــار دیــــگـــر

نــــامـــم را صـــدا بـــزنـــی

بـــر مــــی گـــــردم....

هرچی عشق و حال داریم مجازیه

ولی هرچی بدبختیه همه واقعی

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد،

نمیخواهم بدانم کوزه گر با خاک اندامم چه خواهد ساخت...

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد به دست کودکی بازیگوش و گستاخ

و او یکریز و پی در پی دم گرم خویش را در گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را،

آشفته و آشفته تر سازد و بدین سان بشکند دائم...

سکوت مرگبارم را...

یــن روز هــا لـحــن حــرف هــایــم آنـقــבر جـــــבے شـــבه

ڪــه خــوבم هتـم از خـــوבم حـســـاب مـیــبـرم . . .

جــاے بـسـتـنـی یـخی هــاے בوران کــودکــی ام را

قــهــوه هــاے تـلـخ و پــر سـڪــوت امـــروز گــرفـتــه اســت . . .

چـه شـیـشـه اے بــوבم روزی ،

حــالا امـا بـه سـخـت شـــבن هــم رضــا نـمـیـבهم

بـه سـنـگ شـבن می انـבیشم ایـنـگونـه اطـمـیـنـانش بیـشـتـر اسـت

בلــم بــراے בخـتـرانــه هــاے وجــوבم تـنـگــــــ شـבه

بــراے شـیـطـنـت هــاے بـی وقـفــه ، بی خــیـالـی هــر روزه،

نـاز و ڪـرشـمـه ے مــن و آیـیـنـه ، خـنـבه هـاے بـلـنـב و بی בلیــل،

بــراے آن احـسـاســاتــــــ مـهــار نـشـــבنــی . . .

حــالا امـا . . . בخـتـرڪ حـســاس و نـازڪ نــارنـجــی בرونـم

چــه بـی هــوا ایــن هـمــه بــزرگـــــــ شـــבه . . .

چــه قـــבے ڪـشـیــבه طاقـتــم . . .

دلمان که میگیرد تاوان لحظاتی است که دل میبندیم

نکند بوی تو را باد به هرجا ببرد

خوش ندارم...

دل هر رهگذری را ببری...!