دیوار کاربران


mahyar0171
mahyar0171
۱۳۹۲/۱۲/۰۳

1 لیوان از کابینت بردار

حالا بندازش زمین

شکست؟

اره!

حالا ازش معذرت خواهی کن

ببخشید لیوان که شکوندمت

مثل روز اولش شد؟

نه...!!

متوجه شدی؟
+5

Iman161
Iman161
۱۳۹۲/۱۲/۰۲

محبت عین آب بازی کودکانه است ........

مهم نیست کی اول شروع میکنه مهم اینه که آخرش هر دو خیس میشن...

Fardin1995
Fardin1995
۱۳۹۲/۱۲/۰۱

هی رفـیق !

مانده گـار باش !!

نه یادگـار !!!

*+*+*+*+*

Alfred
Alfred
۱۳۹۲/۱۲/۰۱

حرفهاي ما هنوز ناتمام...

تا نگاه مي کني:

وقت رفتن است

بازهم همان حکايت هميشگي !

پيش از آنکه با خبر شوي

لحظه ي عظيمت تو ناگزير مي شود

آي...

ناگهان

چقدر زود

دير مي شود!

asal100
asal100
۱۳۹۲/۱۱/۳۰

دوستی ها کمرنگ، بی کسی ها پیداست.
راست گفت سهراب:‌ آدم اینجا تنهاست…

mohamadsadegh2014
mohamadsadegh2014
۱۳۹۲/۱۱/۲۹

پاک ترین هوای دنیا

متعلق به لحظه ایست

که دلمان هوای

یکدیگر

میکند.

mehdi1000
mehdi1000
۱۳۹۲/۱۱/۲۹

تنهایم مگذار

گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده

نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت

آنجاست که با چشمانی خیس

رو به آسمان میکنی و میگویی
خدایا تنها تو را دارم

تنهایم مگذار

CyrucTheGreat
CyrucTheGreat
۱۳۹۲/۱۱/۲۷

____________@__@@_____@
____________@@_@__@_____@
___________@@@_____@@___@@@@@
__________@@@@______@@_@____@@
_________@@@@_______@@______@_@
_________@@@@_______@@______@_@
_________@@@@_______@_______@
_________@@@@@_____@_______@
__________@@@@@____@______@
___________@@@@@@@______@
__@@@_________@@@@@_@
@@@@@@@________@@_____
_@@@@@@@_______@_____
__@@@@@@_______@@_____
___@@_____@_____@_____
____@______@____@_____@_@@
_______@@@@_@__@@_@_@@@@@
_____@@@@@@_@_@@__@@@@@@@
____@@@@@@@__@@______@@@@@
____@@@@@_____@_________@@@
____@@_________@__________@
_____@_________@_____
_______________@_____
____________@_@_____
_____________@@_@_____
______________@@_____
_______________@__

+5

Fardin1995
Fardin1995
۱۳۹۲/۱۱/۲۶

روزهای سخت دوام نمی آورند،

اما انسانهای سخت

چرا.

*+*+*+*+*

Kaveh33
Kaveh33
۱۳۹۲/۱۱/۲۴

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !

با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب نالة تلخی زد و بگریخت !
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم

رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم !
بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم