بلاگ كاربران


من آنقدر امروز و فرداهای
نیامدن را دیده ام
که دیگر هیچ وعده بی سرانجامی
خواب و خیال و آرزوهایم را آشفته نمیکند...
حالا یاد گرفتم که فراموشی
دوای درد همه نداشتن ها
نخواستن ها
و نیامدن هاست...
یاد گرفتم که از هیچ لبخندی
خیال دوست داشتن به سرم نزند!
یاد گرفتم که بشنوم تا فردا...
و به روی خود نیاورم
که فرداها هیچوقت نمی آیند.

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


sheiidaaaaaa93
ارسال پاسخ

فردا ها در انتظار ماست باهمه ي زيبايي و احساسشان

ما با چشم درد به انها مينگريم و انها بد ونافرجام ميبينيم

داداش گلم