حکمت زندگی کردن در این دنیا

بعضی از ما ها مخصوصا خود من تو بعضی مواقع که شرایط بر وفق مراد ما نیست مدام این جمله ها رو تکرار میکنیم که "اه لعنت به این زندگی" یا اینکه" اه از این زندگی دیگه خسته شدم" و از این جور حرفا.

انگار یادمون رفته که وقتی تو دنیای ازل زندگی میکردیم چقدر بخدا اصرار میکردیم که اگه شده لااقل ما رو یه چند لحظه به دنیا بیار تا یکمی هم تو اون دنیا زندگی کنیم به خیال خودمون فکر میکردیم که دنیای ازلی دیگه خسته کننده و تکراری شده بود وقتی هم که به پا به این دنیا گذاشتیم از اول تا آخرش به این دنیا بد و بیراه میگیم

الانم که تو این دنیا داریم زندگی میکنیم همش آرزو میکنیم که خیلی زود به دنیای آخر یا همون دنیای پس از مرگ بریم ولی مطمئنا اگه از این دنیا به اون دنیا هم بریم باز همین حرفا رو اونجا تکرار میکنیم

دلیلش هم اینه که خدا از بین همه مخلوقاتش انسان رو خیلی لوس آفریده که خیلی شبیه بچه مامانی ها عمل میکنه

به نظرتون خدا که ما رو این همه دوست داره بهتر نیست که ما هم اونو دوست داشته باشیمو به حرفاش گوش کنیم؟