به تازگی فیلم her رو دیدم و خیلی ازش خوشم اومد {e}
فیلم نوستالژیا رو چند ماه پیش دیدم......این فیلم به نظرم شاهکاره و هنوز درونم جریان داره {h3}
..بعضی فیلما تو یه زمانی برات جذابن...بعد گذشت زمان دیگه نه...حتی فیلمایی که فکر می کنی جذابن و درک می کنی جذابیتشونو و هنرشونو و با دیدنشون هیچی نصیبت نمی شه...نمی دونم فکر کنم حال درونی آدم خیلی دخیل تو این قضیه...
منو بردی عقب..چقدر بی اعصاب بودم اینو نوشتم
چه موافقم با نظر صبا و فاطمه
عالی بود بنظر من شاید آدمها به دنیای مجازی پناه میارن دنیای واقعی گاهی قابلیت حذف کردن نداره و محکوم به تحملیم.یا نمیتونیم بعضی ها رو داشته باشیم به خاطر تعصبات و غیره..ما از آدمها توی دنیای واقعی لذت نمیبریم.ما آزاد آفریده شدیم ولی ی جورایی میشه گفت فقط شعاره ،اینجا شاید اون آزادی رو درک میکنیم .ممنون از بلاگتون
درسته ما تو دنیای مجازی آزادیم..انقدر آزادیم که یا کاملا خودمون باشیم یا اصلا خودمون نباشیم
ممنون از حضورتون
ب نظره من دنیایه مجازی و حقیقی خیلی شبیهه همن
فرقش شاید این باشه که سرعت تووش بالاتره
قضاوتا تووش عجولانه تره
انگار یه ذره بین گرفتی روو زمان!
ولی چرا ما بتسازایه قهاری هستیم؟
چرا دوستداریم بتسازیو؟
ما ک میدونیم کماله صد در صد وجود نداره
ما ک میدونیم کامل نیستیم
پس چرا لباسه کمالو تنه یکی میپوشونیم ب زور و بعدش ک طرف داره خفه میشه از تنگ بودنش و سعی میکنه بیاد ازش بیرون ناراحت میشیم؟
چرا دوستنداریم حقیقتو؟
چرا دروغو دوستداریم؟
چر ا خودمونو باور نمیکنیم؟
چرا دنباله یکی هستیم ک روزی بیادو خوبمون کنه؟
چرا خودمون خوب نمیشیم؟
من دنیایه مجازیه هر کسو امتداده دنیایه واقعیه هرکس میدونم.....این دوتا هر دو واقعین!
جایی از سریع القلم خوندم ک اگ 10 ساعت با فردی رو در رو صحبت نکنیم هیچ شناختی از طرفه مقابلمون نداریم
ممنون از بلاگ {e}
ممنون از آهنگ.....معرفی {e}
ممنون از عکسا......هیچکدومشونو هنوز ندیدم {e}
{h3}
سلام
ببخشید دیر شد...
خب حرف تو هم درسته از این نگاه دنیای مجازی و واقعی فرقی ندارن....ولی خب به نظرم یه ویژگی های دنیای مجازی باعث میشن که باید نوع ارتباطو توش تغییر داد... همیشه هم اینطور نیست ... خب یه نکته مثبت شایدم منفی(نمیدونم)دنیای مجازی اینه که ما ذهنیتی از کسی نداریم ظاهرو نمیبینم و هیچ اطلاعاتی نداریم که بتونم قضاوت اولیه داشته باشیم پس حرفها شناسنامه میشن ،و وقتی تناقض دارن و کلا رویای طرف مقابل هست و نه خودش،و خب به نظرم ایجاد رابطه خوب و درست توش سخت تره
عالی بود بنظر من شاید آدمها به دنیای مجازی پناه میارن دنیای واقعی گاهی قابلیت حذف کردن نداره و محکوم به تحملیم.یا نمیتونیم بعضی ها رو داشته باشیم به خاطر تعصبات و غیره..ما از آدمها توی دنیای واقعی لذت نمیبریم.ما آزاد آفریده شدیم ولی ی جورایی میشه گفت فقط شعاره ،اینجا شاید اون آزادی رو درک میکنیم .ممنون از بلاگتون
ب نظره من دنیایه مجازی و حقیقی خیلی شبیهه همن
فرقش شاید این باشه که سرعت تووش بالاتره
قضاوتا تووش عجولانه تره
انگار یه ذره بین گرفتی روو زمان!
ولی چرا ما بتسازایه قهاری هستیم؟
چرا دوستداریم بتسازیو؟
ما ک میدونیم کماله صد در صد وجود نداره
ما ک میدونیم کامل نیستیم
پس چرا لباسه کمالو تنه یکی میپوشونیم ب زور و بعدش ک طرف داره خفه میشه از تنگ بودنش و سعی میکنه بیاد ازش بیرون ناراحت میشیم؟
چرا دوستنداریم حقیقتو؟
چرا دروغو دوستداریم؟
چر ا خودمونو باور نمیکنیم؟
چرا دنباله یکی هستیم ک روزی بیادو خوبمون کنه؟
چرا خودمون خوب نمیشیم؟
من دنیایه مجازیه هر کسو امتداده دنیایه واقعیه هرکس میدونم.....این دوتا هر دو واقعین!
جایی از سریع القلم خوندم ک اگ 10 ساعت با فردی رو در رو صحبت نکنیم هیچ شناختی از طرفه مقابلمون نداریم
ممنون از بلاگ
ممنون از آهنگ.....معرفی
ممنون از عکسا......هیچکدومشونو هنوز ندیدم
من به این نتیجه رسیدم که در دنیای واقعی شناخت انسان ها کار بسیار دشواریه,
و در دنیای مجازی شناخت انسان ها کار غیر ممکنیه!
همونطور که نوشتی قابلیت شیفت دلیت افراد هم براحتی وجود داره...
ولی گاهی....گاهی.... این روابط رو شبیه رابطه جودی ابوت و بابالنگدراز میبینم!...
تو دنیای واقعی ما, جز یه عده معدود ازافراد, بقیه رو راحت فراموش میکنیم, تو فضای مجازی هم همینطوره...
تنها چیزی که موندگاره, تجربه ست...:) مرسی مینا جان, هم قلمت عالیه, هم اندیشه ت.هم احساست...
شبیه جودی ابوت و بابالنگ دراز..جالب بود
نکات خوبی رو گفتی و درست...موافقم باهات..هیچ چیز صد در صد نیست...هیچ دو تجربه ای هم شبیه به هم نیست تو رابطه ها
من به این نتیجه رسیدم که در دنیای واقعی شناخت انسان ها کار بسیار دشواریه,
و در دنیای مجازی شناخت انسان ها کار غیر ممکنیه!
همونطور که نوشتی قابلیت شیفت دلیت افراد هم براحتی وجود داره...
ولی گاهی....گاهی.... این روابط رو شبیه رابطه جودی ابوت و بابالنگدراز میبینم!...
تو دنیای واقعی ما, جز یه عده معدود ازافراد, بقیه رو راحت فراموش میکنیم, تو فضای مجازی هم همینطوره...
تنها چیزی که موندگاره, تجربه ست... مرسی مینا جان, هم قلمت عالیه, هم اندیشه ت.هم احساست...
چه مجازی چه واقعی روابط و شناخت ادم ها بی نهایت نیاز به زمان دارن.
رابطه ی طولانی با ادم هایی که از ارزشهات دور نیستن نشون دهنده ی روابطیه که کنار تنهایی نیازمندشونی
یه جاهایی حذف کردن خیلی بی رحمانه به نظرم رسیده. شاید گزینه ی "فرصت دوباره" انتخاب بدی نباشه
اما هیچ چیز بیشتر از همون حذف کردن شُکِ مناسب رو به ادمها نمیده/ اینجاست که من بازم دست به دامن زمان می شم
مرسی مینا .. بلاگ عالی@};-
درسته...حتی زمان گاهی همه معادلاتتو بهم میزنه کسی که به نظرت بهت نامردی کرده بعد از زمانی میبینی دوست واقعی بوده و برعکسشم ممکنه بشه...
موافقم بعضی آدمها در هر شرایطی بودنشون خوبه حتی کمرنگ...
حق با توئه حذف شاید بی رحمانه باشه...تصمیمِ آن بوده و باز باید زمان تعیین کنه حذف یا اضافه:دی
شاید کمی تند از مجازی نوشتم...وقتی که نوشتم شاید مناسب نبود باید یکم به خودم زمان میدادم
ممنون که اومدی... نظرت دید بهتری رو یادآوری کرد..کلمه ای که گم شده بود"زمان"
چه مجازی چه واقعی روابط و شناخت ادم ها بی نهایت نیاز به زمان دارن.
رابطه ی طولانی با ادم هایی که از ارزشهات دور نیستن نشون دهنده ی روابطیه که کنار تنهایی نیازمندشونی
یه جاهایی حذف کردن خیلی بی رحمانه به نظرم رسیده. شاید گزینه ی "فرصت دوباره" انتخاب بدی نباشه
اما هیچ چیز بیشتر از همون حذف کردن شُکِ مناسب رو به ادمها نمیده/ اینجاست که من بازم دست به دامن زمان می شم
Awesome
واقعا از تکنیک و هنری که در متن استفاده کردید شگفت زده شدم ! موسیقی تصاویر و نحوه ی ادای متن با تکنیک فاصله که حس نفس کشیدن نویسنده رو به آدم القا می کنه . مثل تو فیلما انگار متن خودش خونده می شد. و البته کادر عالی با رنگ آبی اسمانی ، رنگی که دریچه ای از زیبایی هاست .
واقعا محشر بود. البته خود متن و محتویاتش نیاز به تمرین بیشتر داشت و می تونست بهتر باشه .
شما نویسنده اید ؟
سلام
ممنون از این همه دقت و نکته بینی و البته لطفی که داشتین
حقیقتا خودم هم از متن راضی نیستم... اصلا قوی نیست..خب یه خط خطی نصفه شبانه ی بی حوصله است...وقتی عکسارو میذاشتم واقعا دوست داشتم به همین روال به علاوه چنتا عکس از چند فیلم دیگه هم که مد نظرم بود بذارم با یه متن درست درمون...ولی خب این روزا خیلی حوصله اش نیست و به داشته ام اکتفا کردم .... ولی دوست دارم در همین باب یه چیز جوندار بنویسم ...شاید در آینده ای نه دور...
نویسنده که خیلی زیاده برام...نوشتنو دوست دارم و گاهی می نویسم....
سلام
جالب بود
این مبحثه از خود بیخودی وفاصله گرفتن از خود در عصر حاضر چیز غریبی نیست
و نقدی که به مطلبتون وارده اینه که نمی توان ان را دور انداخت
چون از بدیهیات حاله و میبایست با ان مواجه شد
از نظر من اموزش چگونگیه مواجه و ارتباط با اون مهمه و قابل پیگیری :)
پس چگونگی مهمه .
اینکه چرا پدید امده مهم نیست :)
مطلبی که هیچوقت هیچ جا در نظر گرفته نمیشه
تشکر خیلی جالب بود {59}
سلام سحرجان
ممنون که انقدر با دقت خوندی
راستش منظورم دور انداختنش نبود...منظورم این بود اگر در برخود باهاش اشتباه کردی فراموش کنی و سعی کنی ازش درس بگیری که اشتباهتو تکرار نکنی...
Awesome
واقعا از تکنیک و هنری که در متن استفاده کردید شگفت زده شدم ! موسیقی تصاویر و نحوه ی ادای متن با تکنیک فاصله که حس نفس کشیدن نویسنده رو به آدم القا می کنه . مثل تو فیلما انگار متن خودش خونده می شد. و البته کادر عالی با رنگ آبی اسمانی ، رنگی که دریچه ای از زیبایی هاست .
واقعا محشر بود. البته خود متن و محتویاتش نیاز به تمرین بیشتر داشت و می تونست بهتر باشه .
شما نویسنده اید ؟
سلام
جالب بود
این مبحثه از خود بیخودی وفاصله گرفتن از خود در عصر حاضر چیز غریبی نیست
و نقدی که به مطلبتون وارده اینه که نمی توان ان را دور انداخت
چون از بدیهیات حاله و میبایست با ان مواجه شد
از نظر من اموزش چگونگیه مواجه و ارتباط با اون مهمه و قابل پیگیری
پس چگونگی مهمه .
اینکه چرا پدید امده مهم نیست
مطلبی که هیچوقت هیچ جا در نظر گرفته نمیشه
تشکر خیلی جالب بود
این حذف و اضافه در دنیایی که اسمشو واقعی میذارن وحشتناکتر در جریانه!
این مجازیِ بی نـوا رو نکوبید انقدر...انقدر نکوبید که من بشم مدافعِ حقوقِ مجازی :)
خـوب بود مینا جان به فکر میبَره آدمو!
:-*
بحث همینه...دیگه مرزی بین مجازی و واقعیت نیست...حرفم من همینه منتها در پوششی..عکسهام با همین معنی هستن عکس اول واسه فیلمه نوستالژیا نقد به جهانی که داره مدرن میشه...یه جاش دومینو از خودش میپرسه من در کجام در واقعیت یا خیال...بی هویتی انسان مدرن...یا عکس دوم فیلمher..آینده ی انسان مدرن و یکی شدن تکنولوژی با دنیای احساسی و عاطفی انسانها در نهایت تنهاتر شدنشون...و در آخر جمله ای هم که از کتاب تجربه ی مدرنیته گذاشتم همینو میگه..روابط مدرن شده...
پس از دنیای مجازی دفاع نکن چون مرزی با دنیای واقعی نداره دیگه:دی
ممنون اومدی
فوق العاده بود:)
متاسفانه واقعیت اینه که خیلی ها تو دنیای مجازی خود واقعیشون نیستن که بیشتر، ریشه در کمبودهاشون تو دنیای واقعی داره
تظاهر به رفتارها و کارهایی که کوچکترین اثری ازشون تو زندگی واقعیشون نمی بینیم
البته خودمون هم خیلی از اوقات مقصریم
چون گاهی یه تندیس بی عیب و نقص از آدما تو ذهنمون میسازیم و واقعیت ها رو نمی بینیم
احتمالا بهترین راه همینه که یک مقدار تردید پشت نگاه و تصورمون باشه و
باور و اعتماد مطلق نداشته باشیم :)
خیلی خوب بود میناجان، خسته نباشی
{67}
خوشحالمدوست داشتین،ممنون از وقتیکه گذاشتین و نظرتون
فوق العاده بود
متاسفانه واقعیت اینه که خیلی ها تو دنیای مجازی خود واقعیشون نیستن که بیشتر، ریشه در کمبودهاشون تو دنیای واقعی داره
تظاهر به رفتارها و کارهایی که کوچکترین اثری ازشون تو زندگی واقعیشون نمی بینیم
البته خودمون هم خیلی از اوقات مقصریم
چون گاهی یه تندیس بی عیب و نقص از آدما تو ذهنمون میسازیم و واقعیت ها رو نمی بینیم
احتمالا بهترین راه همینه که یک مقدار تردید پشت نگاه و تصورمون باشه و
باور و اعتماد مطلق نداشته باشیم
خیلی خوب بود میناجان، خسته نباشی
فیلم نوستالژیا رو چند ماه پیش دیدم......این فیلم به نظرم شاهکاره و هنوز درونم جریان داره {h3}
..بعضی فیلما تو یه زمانی برات جذابن...بعد گذشت زمان دیگه نه...حتی فیلمایی که فکر می کنی جذابن و درک می کنی جذابیتشونو و هنرشونو و با دیدنشون هیچی نصیبت نمی شه...نمی دونم فکر کنم حال درونی آدم خیلی دخیل تو این قضیه...
منو بردی عقب..چقدر بی اعصاب بودم اینو نوشتم
چه موافقم با نظر صبا و فاطمه
به تازگی فیلم her رو دیدم و خیلی ازش خوشم اومد
فیلم نوستالژیا رو چند ماه پیش دیدم......این فیلم به نظرم شاهکاره و هنوز درونم جریان داره
درسته ما تو دنیای مجازی آزادیم..انقدر آزادیم که یا کاملا خودمون باشیم یا اصلا خودمون نباشیم
ممنون از حضورتون
فرقش شاید این باشه که سرعت تووش بالاتره
قضاوتا تووش عجولانه تره
انگار یه ذره بین گرفتی روو زمان!
ولی چرا ما بتسازایه قهاری هستیم؟
چرا دوستداریم بتسازیو؟
ما ک میدونیم کماله صد در صد وجود نداره
ما ک میدونیم کامل نیستیم
پس چرا لباسه کمالو تنه یکی میپوشونیم ب زور و بعدش ک طرف داره خفه میشه از تنگ بودنش و سعی میکنه بیاد ازش بیرون ناراحت میشیم؟
چرا دوستنداریم حقیقتو؟
چرا دروغو دوستداریم؟
چر ا خودمونو باور نمیکنیم؟
چرا دنباله یکی هستیم ک روزی بیادو خوبمون کنه؟
چرا خودمون خوب نمیشیم؟
من دنیایه مجازیه هر کسو امتداده دنیایه واقعیه هرکس میدونم.....این دوتا هر دو واقعین!
جایی از سریع القلم خوندم ک اگ 10 ساعت با فردی رو در رو صحبت نکنیم هیچ شناختی از طرفه مقابلمون نداریم
ممنون از بلاگ {e}
ممنون از آهنگ.....معرفی {e}
ممنون از عکسا......هیچکدومشونو هنوز ندیدم {e}
{h3}
سلام
ببخشید دیر شد...
خب حرف تو هم درسته از این نگاه دنیای مجازی و واقعی فرقی ندارن....ولی خب به نظرم یه ویژگی های دنیای مجازی باعث میشن که باید نوع ارتباطو توش تغییر داد... همیشه هم اینطور نیست ... خب یه نکته مثبت شایدم منفی(نمیدونم)دنیای مجازی اینه که ما ذهنیتی از کسی نداریم ظاهرو نمیبینم و هیچ اطلاعاتی نداریم که بتونم قضاوت اولیه داشته باشیم پس حرفها شناسنامه میشن ،و وقتی تناقض دارن و کلا رویای طرف مقابل هست و نه خودش،و خب به نظرم ایجاد رابطه خوب و درست توش سخت تره
آهنگم از ساند ترک فیلم her
عالی بود بنظر من شاید آدمها به دنیای مجازی پناه میارن دنیای واقعی گاهی قابلیت حذف کردن نداره و محکوم به تحملیم.یا نمیتونیم بعضی ها رو داشته باشیم به خاطر تعصبات و غیره..ما از آدمها توی دنیای واقعی لذت نمیبریم.ما آزاد آفریده شدیم ولی ی جورایی میشه گفت فقط شعاره ،اینجا شاید اون آزادی رو درک میکنیم .ممنون از بلاگتون
ب نظره من دنیایه مجازی و حقیقی خیلی شبیهه همن
فرقش شاید این باشه که سرعت تووش بالاتره
قضاوتا تووش عجولانه تره
انگار یه ذره بین گرفتی روو زمان!
ولی چرا ما بتسازایه قهاری هستیم؟
چرا دوستداریم بتسازیو؟
ما ک میدونیم کماله صد در صد وجود نداره
ما ک میدونیم کامل نیستیم
پس چرا لباسه کمالو تنه یکی میپوشونیم ب زور و بعدش ک طرف داره خفه میشه از تنگ بودنش و سعی میکنه بیاد ازش بیرون ناراحت میشیم؟
چرا دوستنداریم حقیقتو؟
چرا دروغو دوستداریم؟
چر ا خودمونو باور نمیکنیم؟
چرا دنباله یکی هستیم ک روزی بیادو خوبمون کنه؟
چرا خودمون خوب نمیشیم؟
من دنیایه مجازیه هر کسو امتداده دنیایه واقعیه هرکس میدونم.....این دوتا هر دو واقعین!
جایی از سریع القلم خوندم ک اگ 10 ساعت با فردی رو در رو صحبت نکنیم هیچ شناختی از طرفه مقابلمون نداریم
ممنون از بلاگ
ممنون از آهنگ.....معرفی
ممنون از عکسا......هیچکدومشونو هنوز ندیدم
و در دنیای مجازی شناخت انسان ها کار غیر ممکنیه!
همونطور که نوشتی قابلیت شیفت دلیت افراد هم براحتی وجود داره...
ولی گاهی....گاهی.... این روابط رو شبیه رابطه جودی ابوت و بابالنگدراز میبینم!...
تو دنیای واقعی ما, جز یه عده معدود ازافراد, بقیه رو راحت فراموش میکنیم, تو فضای مجازی هم همینطوره...
تنها چیزی که موندگاره, تجربه ست...:) مرسی مینا جان, هم قلمت عالیه, هم اندیشه ت.هم احساست...
شبیه جودی ابوت و بابالنگ دراز..جالب بود
نکات خوبی رو گفتی و درست...موافقم باهات
من به این نتیجه رسیدم که در دنیای واقعی شناخت انسان ها کار بسیار دشواریه,
مرسی مینا جان, هم قلمت عالیه, هم اندیشه ت.هم احساست...
و در دنیای مجازی شناخت انسان ها کار غیر ممکنیه!
همونطور که نوشتی قابلیت شیفت دلیت افراد هم براحتی وجود داره...
ولی گاهی....گاهی.... این روابط رو شبیه رابطه جودی ابوت و بابالنگدراز میبینم!...
تو دنیای واقعی ما, جز یه عده معدود ازافراد, بقیه رو راحت فراموش میکنیم, تو فضای مجازی هم همینطوره...
تنها چیزی که موندگاره, تجربه ست...
رابطه ی طولانی با ادم هایی که از ارزشهات دور نیستن نشون دهنده ی روابطیه که کنار تنهایی نیازمندشونی
یه جاهایی حذف کردن خیلی بی رحمانه به نظرم رسیده. شاید گزینه ی "فرصت دوباره" انتخاب بدی نباشه
اما هیچ چیز بیشتر از همون حذف کردن شُکِ مناسب رو به ادمها نمیده/ اینجاست که من بازم دست به دامن زمان می شم
مرسی مینا .. بلاگ عالی@};-
درسته...حتی زمان گاهی همه معادلاتتو بهم میزنه کسی که به نظرت بهت نامردی کرده بعد از زمانی میبینی دوست واقعی بوده و برعکسشم ممکنه بشه...
موافقم بعضی آدمها در هر شرایطی بودنشون خوبه حتی کمرنگ...
حق با توئه حذف شاید بی رحمانه باشه...تصمیمِ آن بوده و باز باید زمان تعیین کنه حذف یا اضافه:دی
شاید کمی تند از مجازی نوشتم...وقتی که نوشتم شاید مناسب نبود باید یکم به خودم زمان میدادم
ممنون که اومدی... نظرت دید بهتری رو یادآوری کرد..کلمه ای که گم شده بود"زمان"
چه مجازی چه واقعی روابط و شناخت ادم ها بی نهایت نیاز به زمان دارن.
رابطه ی طولانی با ادم هایی که از ارزشهات دور نیستن نشون دهنده ی روابطیه که کنار تنهایی نیازمندشونی
یه جاهایی حذف کردن خیلی بی رحمانه به نظرم رسیده. شاید گزینه ی "فرصت دوباره" انتخاب بدی نباشه
اما هیچ چیز بیشتر از همون حذف کردن شُکِ مناسب رو به ادمها نمیده/ اینجاست که من بازم دست به دامن زمان می شم
مرسی مینا .. بلاگ عالی
مرسی عزیزم
انشاله موفق باشی درزمینه نویسندگی
{H}
ممنونم شادی جان از لطفت و حضورت
جالب بود ونشان ازتفکروذهن خلاق
مرسی عزیزم
انشاله موفق باشی درزمینه نویسندگی
این دغدغه ی فکری و چنین نوشته های دلی،
ریشه در روحی لطیف و ذهنی ظریف داره
مرحبا مینا
سلام بر رفیق
ممنون از لطف همیشگی ات و انرژی ای که میدی
به به
این دغدغه ی فکری و چنین نوشته های دلی،
ریشه در روحی لطیف و ذهنی ظریف داره
مرحبا مینا
واقعا از تکنیک و هنری که در متن استفاده کردید شگفت زده شدم ! موسیقی تصاویر و نحوه ی ادای متن با تکنیک فاصله که حس نفس کشیدن نویسنده رو به آدم القا می کنه . مثل تو فیلما انگار متن خودش خونده می شد. و البته کادر عالی با رنگ آبی اسمانی ، رنگی که دریچه ای از زیبایی هاست .
واقعا محشر بود. البته خود متن و محتویاتش نیاز به تمرین بیشتر داشت و می تونست بهتر باشه .
شما نویسنده اید ؟
سلام
ممنون از این همه دقت و نکته بینی و البته لطفی که داشتین
حقیقتا خودم هم از متن راضی نیستم... اصلا قوی نیست..خب یه خط خطی نصفه شبانه ی بی حوصله است...وقتی عکسارو میذاشتم واقعا دوست داشتم به همین روال به علاوه چنتا عکس از چند فیلم دیگه هم که مد نظرم بود بذارم با یه متن درست درمون...ولی خب این روزا خیلی حوصله اش نیست و به داشته ام اکتفا کردم .... ولی دوست دارم در همین باب یه چیز جوندار بنویسم ...شاید در آینده ای نه دور...
نویسنده که خیلی زیاده برام...نوشتنو دوست دارم و گاهی می نویسم....
جالب بود
این مبحثه از خود بیخودی وفاصله گرفتن از خود در عصر حاضر چیز غریبی نیست
و نقدی که به مطلبتون وارده اینه که نمی توان ان را دور انداخت
چون از بدیهیات حاله و میبایست با ان مواجه شد
از نظر من اموزش چگونگیه مواجه و ارتباط با اون مهمه و قابل پیگیری :)
پس چگونگی مهمه .
اینکه چرا پدید امده مهم نیست :)
مطلبی که هیچوقت هیچ جا در نظر گرفته نمیشه
تشکر خیلی جالب بود {59}
سلام سحرجان
ممنون که انقدر با دقت خوندی
راستش منظورم دور انداختنش نبود
Awesome
واقعا از تکنیک و هنری که در متن استفاده کردید شگفت زده شدم ! موسیقی تصاویر و نحوه ی ادای متن با تکنیک فاصله که حس نفس کشیدن نویسنده رو به آدم القا می کنه . مثل تو فیلما انگار متن خودش خونده می شد. و البته کادر عالی با رنگ آبی اسمانی ، رنگی که دریچه ای از زیبایی هاست .
واقعا محشر بود. البته خود متن و محتویاتش نیاز به تمرین بیشتر داشت و می تونست بهتر باشه .
شما نویسنده اید ؟
سلام
جالب بود
این مبحثه از خود بیخودی وفاصله گرفتن از خود در عصر حاضر چیز غریبی نیست
و نقدی که به مطلبتون وارده اینه که نمی توان ان را دور انداخت
چون از بدیهیات حاله و میبایست با ان مواجه شد
از نظر من اموزش چگونگیه مواجه و ارتباط با اون مهمه و قابل پیگیری
پس چگونگی مهمه .
اینکه چرا پدید امده مهم نیست
مطلبی که هیچوقت هیچ جا در نظر گرفته نمیشه
تشکر خیلی جالب بود
{h}{h}{h}
این مجازیِ بی نـوا رو نکوبید انقدر...انقدر نکوبید که من بشم مدافعِ حقوقِ مجازی :)
خـوب بود مینا جان به فکر میبَره آدمو!
:-*
بحث همینه...دیگه مرزی بین مجازی و واقعیت نیست...حرفم من همینه منتها در پوششی..عکسهام با همین معنی هستن عکس اول واسه فیلمه نوستالژیا نقد به جهانی که داره مدرن میشه...یه جاش دومینو از خودش میپرسه من در کجام در واقعیت یا خیال...بی هویتی انسان مدرن...یا عکس دوم فیلمher..آینده ی انسان مدرن و یکی شدن تکنولوژی با دنیای احساسی و عاطفی انسانها در نهایت تنهاتر شدنشون...و در آخر جمله ای هم که از کتاب تجربه ی مدرنیته گذاشتم همینو میگه..روابط مدرن شده...
پس از دنیای مجازی دفاع نکن چون مرزی با دنیای واقعی نداره دیگه:دی
ممنون اومدی
ممنون از شما
متاسفانه واقعیت اینه که خیلی ها تو دنیای مجازی خود واقعیشون نیستن که بیشتر، ریشه در کمبودهاشون تو دنیای واقعی داره
تظاهر به رفتارها و کارهایی که کوچکترین اثری ازشون تو زندگی واقعیشون نمی بینیم
البته خودمون هم خیلی از اوقات مقصریم
چون گاهی یه تندیس بی عیب و نقص از آدما تو ذهنمون میسازیم و واقعیت ها رو نمی بینیم
احتمالا بهترین راه همینه که یک مقدار تردید پشت نگاه و تصورمون باشه و
باور و اعتماد مطلق نداشته باشیم :)
خیلی خوب بود میناجان، خسته نباشی
{67}
خوشحالمدوست داشتین،ممنون از وقتیکه گذاشتین و نظرتون
این حذف و اضافه در دنیایی که اسمشو واقعی میذارن وحشتناکتر در جریانه!
این مجازیِ بی نـوا رو نکوبید انقدر...انقدر نکوبید که من بشم مدافعِ حقوقِ مجازی
خـوب بود مینا جان به فکر میبَره آدمو!
فوق العاده بود
متاسفانه واقعیت اینه که خیلی ها تو دنیای مجازی خود واقعیشون نیستن که بیشتر، ریشه در کمبودهاشون تو دنیای واقعی داره
تظاهر به رفتارها و کارهایی که کوچکترین اثری ازشون تو زندگی واقعیشون نمی بینیم
البته خودمون هم خیلی از اوقات مقصریم
چون گاهی یه تندیس بی عیب و نقص از آدما تو ذهنمون میسازیم و واقعیت ها رو نمی بینیم
احتمالا بهترین راه همینه که یک مقدار تردید پشت نگاه و تصورمون باشه و
باور و اعتماد مطلق نداشته باشیم
خیلی خوب بود میناجان، خسته نباشی
جالب بود متشکر....