sabaa....زادروزت شـــــــادبــــــاش!!!!!!!:-x

همیشه آدمهای اطرافم را در ذهنم تجسم می کردم و هنوز هم می کنم... 

گاهی از تصورم خنده ام می گیرد 

اینکه آدمی حسِ اتوبوسی در مغزم دارد..، یا ساعتی زنگ دار                   

و کلی چیزهای دیگر... 

که همه شان در شـُلوغ پـُلوغ ذهنم بالا و پایین می کنند! 

گاهی پـُررنگ و گاهی کمرنگ، گاهی خوب، گاهی هم نه خوب

اینبار داشتم به تو فکر می کردم... 

تو در ذهنِ من به چه می مانی!؟! 

اینبار چقدر جوابش برای من، منی که زود همه را در ذهنم تجسم میکنم،

گنگ است...

اینکه هستی، حس عجیبی دارم... 

وقتی که نبودی، همان زمانی را می گویم که تو را ندیده بودم،انگار بودی...

صبر کن ببینم! آها!!! 

آن روزی که روی کوه بودم و ابرهای نقلی پایین آمده بودند...

آفتاب طلایی لابه لاشان می رقصید و اَکلیل می پاشید...تو هم بودی...

یا آن روز که آسمان هر چه گریه داشت بر سرمان می ریخت

تو بودی که باهم چترهایمان را به باد سپردیم و زیر باران دویدیم... 

راستی... 

تو روی آن تاب بلند، که پیچک های سبز در آغوشش گرفته بودند هم بودی،

آری...

تو تاب را هُل میدادی... بلند... بلنـــد... بلنــــــدتر... 

من روی تاب داشتم خورشید را برای تو می چیدم... 

صدای قهقهه مان هنوز در گوشم هست... 

فکرش را که می کنم،انگار تو همیشه بودی... 

فکر کنم یک جایی در کودکی حسِ بودنَ تـــــ با من یکی شده... 

ما گوشه ی حیاط ، روی تخت نشسته ایم...انگار منتظریم... 

عجب عطری دارند...

این میوه های خنک تابستان را می گویم! 

همه شان شیرجه زدند، تویِ حوض آبــــــیِ وسط حیاطِ خیسِ تابستان! 

حیــــاطِ نقلــــیِ دوستـــــیمان را می گویم! 

  تولـّدت مُـبـارک صبـــای عزیــزمـان 

دوستدارِ تو

مینــــا و ماریـــــا