آدمــــــا

گاهی لازمه چند وقــت کرکره شونو بکشن پاییـــن

یه پارچـــه سیـاه بزنن درش و بنـویسن:

کسی نمـــــــرده

فقط دلـــــــــم گرفتــــــه...!

خـــُدایـــا!!!

مـــی تــَوانَـــمـــ اَنـــدَکـــی با تــو خَلوَتـــ کُنَمـــ؟؟؟

قـــول مـــی دَهَمـــ بیشتـــَر از چــَند لَــحــظهـــ وَقـــتــَتـــ رانَگـــیرَمــــ!
.

باران را دوست دارم
چون رفتن را بلد نیست..!
.
.
.
فقط می آید..

از دیروز هر چه می نوشتم

عاشقانه بود
از امروز
هر چه بنویسم
صادقانه است
عاشقانه
دوستت دارم

ﻣﺮﺍ ﻣﺤﮑـــــﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﯿﺮ …
ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗــــﻮ ﺭﺍ …
ﺑﻪ ﺩﺳـﺖ ﺧﺎﻃـﺮﺍﺕ ” ﻟﻌﻨﺘﯽ ” ﺑﺴـﭙـﺎﺭﻡ

رسیدن فردا برای هیچکس حتمی نیست…
پس به کسانی که دوستشان دارید ابراز عشق کنید..
چرا که شاید فردا هرگز نیاید…

همه در دنیا کسی را دارند برای خودشان:
خسرو و شیرین
لیلی و مجنون
ویس و رامین
پیر مرد و پیرزن
“تو” و اون
“من: و تنهایی…

عازم یک سفرم،
سفری دور به جایی نزدیک،
سفری از خود من تا به خودم،
مدتی هست نگاهم به تماشای خداست،
و امیدم به خداوندی اوست...

در دل من چیزی است،

مثل یك بیشه نور،

مثل خواب دم صبح و چنان بی تابم،

كه دلم می خواهد بدوم تا ته دشت،

بروم تا سر كوه،

دورها آوایی است،

كه مرا می خواند...

از دلـــــم
تا لب ایوان شمــــا
راهـے نیست...
؋قط چند قدم دلتنگــــــی...
مقدارے لیـــــاقت...
همیـــــن...