کاش بیایی

کاش می شد

زخم هایم را

یک به یک گره می زدم...

یادت هست؟

در بستری از انتظار و بوسه

تار و پود موهای تو را

با خیال عاشقی هایم می بافتم...

کاش بیایی

تمام زخم های پریشانم را

با صبر و اشتیاق آغوشت شانه کنی!

اصلا تو بیا

من تمام خودم را

می بافم به رد پای تو...

"علیرضا اسفندیاری"