زندگی تکرار فردا های ماست
میرسد روزی که فردا نیستیم
آنچه می ماند فقط نقش نکوست
نقش ها می ماند و ما نیستیم

{

یادمان باشد

اگر دلمان با خــــدا صاف باشد

خوردنمان ، خوابيدنمان ، خنده ها و گريه هايمان براي خـــــدا باشد،

اگر حتي براي او عاشــــــق شويم ،

آن وقت بدي نمي بينيم ،بدي هم نمي کنيم ،

و همه چيز زيبـــــا مي شود

اى دل بشارت میدهم
خوش روزگارى میرسد
یا درد وغم طى میشود
یا شهریارى میرسد
اى منتظر غمگین مشو
قدرى تحمل بیشتر
گردى ب پا شد درافق
گویى سوارى میرسد

از ابتداى خلقت هم

سخن از تنها سفرکردن نبود

چه حالی داره کسی که خودش شعر سنگ قبرش انتخاب کرده!

بسلامتیش …

دلم می خواد برم یه جایی پشت به دنیا بشینم

زانو هامو بغل کنم بگم خدا من دیگه بازی نمیکنم

ى کاغذ سپید که همه ى دردهاى مرا به دوش می کشى

یکبار دیگر رویت مینویسم دوستش دارم به عشقم

اى کاش می دونست چه حالى دارم

هرروز برایت رویایى باشد

در دست نه دوردست عشقى باشد

براى زندگى نه روزمرگى

در دل نه در سر و دلیلى باشد

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

وز بستر عافیت برون خواهم خفت

باور نکنی خیال خودت رابفرست

تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت

عجب دوره زمونه ای شده که برای حفظ رفاقتت

بایدخیلی ازحرفاروتودلت نگه داری

تا حداقل کسی روداشته باشی که بهش بگی رفیق

مگه نه رفیق ؟