بیچاره اونایے ڪہ فردا دیگہ از خاب بیدار نمیشن
چقد برنامہ ریختن واسہ فرداشون-_-

+5

ما حتی کهکشانمونم شیریه حالا دیگه این که زندگیه

+5

دلهای خام را به خرابات راه نیست
انگور چون رسید به میخانه می رسد
در غور معنی از ره صورت توان رسید
مشق خداپرست به بتخانه می رسد
صائب دل رمیده ما بس که نازک است
ز آواز پاشکست به این خانه می رسد
غزلیات »» صائب تبریزی

حسین جان؛

گر بپرسی کی بمیرم با چه ذکری در کجا؟
پاسخ آید یا «محرم»، یا حسین،در «کربلا»

حسین جان؛

شاید امسال بیایم حرمت، یا شاید
سر و کار دل من هست فقط با شاید

نعره ی هیچ شیری خانه ی

چوبی را خراب نمی کند !

من از سکوت

موریانه می ترسم ....!!!

درین سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پُر ملالِ ما پرنده پَر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند
نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند
گذرگهی ست پُر ستم که اندر او به غیرِ غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
دلِ خرابِ من دگر خراب تر نمی شود
که خنجرِ غمت ازین خراب تر نمی زند
چه چشمِ پاسخ است ازین دریچه های بسته ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوشِ کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درختِ تر کسی تبر نمی زند

دل عاشق به پیغامی بسازد ----- خمارآلوده با جامی بسازد

مرا کیفیت چشم تو کافی است ----- ریاضت کش به بادامی بسازد