همواره اینگونه آموخته بودم که بدترین قانون، «قانون جنگل» است. قانونی که معیار ارجحیت آن صرفاً قدرت است. اما فکر میکنم از «قانون جنگل» بدتر هم وجود دارد و آن «جنگل بی قانون» است. جایی که شیرها، در گوشه بیشه ها درمانده اند و روباهان و گرگها، بر صخره های جنگل، آواز برتری سر میدهند و گوسفندان بی خبر شادمانه با صدای آنها همنوایی می کنند تا به نوبت تکه تکه شوند!