خاموشی

بی گمان مرگ من اندوه ِ فراوان دارد

نه برای کس دیگر

نه برای خود من

که در این سرشت ِ خاموشی ها اندوه است

که همین بارش بدشانسی ها

اندوه است

که رها کردن آن مانده ی راه

اندوه است

که فراموشی ناکامی ها

اندوه است

شستن دست ز دارایی ها

اندوه است

که تباهی هزاران من و ما

اندوه است

که فروپاشی بی چون و چرا

اندوه است

که در این گیتی ِ خاموشی ها اندوه است

مرگ من خاموشی افسانه ی برخاستن ِ آراد است

این آتشی اندر دل یک امید ِ بی فرجام است

یک مرده که پشتش به کف مرداب است

یک مرگ که اندوه ِ فراوان دارد

یک مرگ که دام ِ او پر از انسان است

خاموشی

بدترین گونه ی رخ دادن هر پایان است

یک مرگ که اندوه ِ فراوان دارد

اندوه ِ فراوان دارد