بلاگ كاربران
سلام
ابجی انشالا موفق باشی
امیدوارم خوشحال سلامت
باشی و ارزو خوشبختی برتون
میکنم
امیدوارم از این بلاگ خوشتون بیاد ممنون میشم نظربدین
هیچ‌گاه غرق در روزمرگی‌های خودت نشو. گاهی لازم است،
سر از جزوه‌هایت برداری، و اجازه ندهی روزمرگیِ دنیا تو را به سمتی ببرد که دیگران می‌خواهند.
ببین از مدرک بالاتر چه می‌خواهی، از جایگاه بالاتر، از پول و احترام بیشتر.
همینکه تحسین دیگران را داشته باشی و برایت دست تکان دهند
و تو بر خود ببالی و لبخند‌های مصنوعی بگیری و تحویل‌شان بدهی، کافیست؟!
خواهرم، هر چه طبلی تو خالی تر باشد، صدایِ بیشتری را به گوش می‌رساند.
صدایِ بیشتر و توجهِ بیشتر آدم‌ها، می‌تواند نشانی از تهی بودن باشد.
آدم‌ها، صدایی را دوست دارند که بلند تر باشد، حتی اگر گوش‌خراش.
طبلی نباش که صدایت برود تا دوردست‌ها. نوایی باش، آهنگین،
که آوازه‌ی زیبایی‌اش، همه را به پشتِ دربِ خانه‌ات بکشاند، از آن دوردست‌ها.
نه که از مسیرت منصرف شوی، تا می‌توانی یاد بگیر. به جز درس، همیشه کتاب بخوان.
تعدادِ کتاب‌هایی که خوانده‌ای و اینکه اسم چندتا نویسنده را می‌دانی
و فلان کتاب را چه کسی نوشته و کدامشان نویسنده‌ی محبوب توست،
فقط به دردِ پُز دادن می‌خورد. واژه‌هایش را مثلِ یک سوپ سر بکش و با جانت درآمیز.
بدان یک کتاب، حتی فقط یک جمله‌ی یک کتاب، می‌تواند زندگی‌ات را برای همیشه تغییر دهد.
در کنارش اما، درس‌های بزرگ‌تری از زندگی را بیاموز و هیچوقت این را فدایِ آن یکی نکن.
و همواره به یاد داشته باش، که بزرگ‌ترین آدم‌هایی که زمینِ ما به خود دیده، تحصیلات نداشتند.
گاهی، خواندن و نوشتن هم نمی‌دانستند. و هیچوقت فراموش نکن،
بزرگ‌ترین درس‌های زندگی، نه در کتابی نوشته می‌شود و نه در دانشگاهی تدریس.
تشکر
خوب بود
