آدم ها کــــه عـوض می شونـد....

از سـلام و شـب بـخیـر گـفتـنشان مـی شود ایـن را فـهمیـد!!!

از سکوتــــشان!

از حـرف هـا و نــــگاه هـایشان

از گـودال هـای عـمیـقی کـه بیـن تـــــو و خـودشان می کـَـنـند

و تـویـش را پـــــر از دلیـل مـی کنـند!!!!

دیالوگ... هاردی : فردا دم آفتاب اعداممون می کنن لورل : کاش فردا هوا ابری باشه...

21

5+++++

پیداست هنوز شقایق نشدی
زندانی زندان دقایق نشدی
وقتی که مرا از دل خود می رانی
یعنی که تو هیچ وقت عاشق نشدی
زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
عاشق نشدی وگر نه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است

کودک زمزمه کرد: خدایا با من حرف بزن. و یک چکاوک در مرغزار نغمه سر داد. کودک نشنید.او فریاد کشید: خدایا! با من حرف بزن صدای رعد و برق آمد. اما کودک گوش نکرد. او به دور و برش نگاه کرد و گفت خدایا! بگذار تو را ببینم ستاره ای درخشید. اما کودک ندید. او فریاد کشید خدایا! معجزه کن نوزادی چشم به جهان گشود. اما کودک نفهمید. او از سر ناامیدی گریه سر داد و گفت: خدایا به من دست بزن. بگذار بدانم کجایی.خدا پایین آمد و بر سر کودک دست کشید. اما کودک دنبال یک پروانه کرد. او هیچ درنیافت و از آنجا دور شد

باید فراموشت کنم / چندیست تمرین می کنم / من می توانم ! می شود ! / آرام تلقین می کنم /حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود .... / فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم /من می پذیرم رفته ای / و بر نمی گردی همین ! / خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم / کم کم ز یادم می روی / این روزگار و رسم اوست ! / این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم.

تا دشت پرستاره اندیشه های گرم

تا مرز ناشناخته ی مرگ و زندگی

تا کوچه باغ خاطره های گریز پای

تا دشت یادها

هان ای عقاب عشق از اوج قله های مه آلود دوردستها

پرواز کن

پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من

تو را میخوانم!!!

چشمانت را!!!

همچون داستانی زیبا که پر از حکایات و ناگفته های زیباست میخوانمت!!!

بی همگان به سر شود

بی تو به سر نمی شود که نمی شود که نمی شود لامصب من!!!

دوستت دارم هایم را تقدیم تو میکنم!!!

عروسک خرس شاسخینم!!!

باران مي باريد
كودك نگاهي به سوراخ چكمه اش انداخت!
لبخندي زد
سرش را رو به آسمان كرد وگفت:


” خدايا گريه نكن “


” امشب مي دوزمش…!
اگر هنوز هم تو را آرزو می کنم؛


برای بی آرزو بودنِ من نیست؛


شاید آرزویی زیباتر از تو، سراغ ندارم .

خلــــــوت انس تو آشــــــوب غزلهــــــای من است

نام تو واژه محــــــــبوب غزلهــــــــای من است

بر زلیخــــــــای دلم چنگ زنم یوســــــف وار

تا که تصـــویر “تـــــــــــو” یعقوب غزلــــــهای من است

بار معنــــایی هر عاطفـــــه در شعر “تــــــویی”

این هـــــــمان خاصیت خوب غزلهــــــــای من است

می رسم با“تـــــــــو” به یک همهــــــمه در خلوت خویــــش

تا به آن شهــــــر که مطلــــــوب غزلهــــــــــای من است

تو گل سر ســـــــــبد باغ تمـــــــنای منی

چهــــــــره ات چهر ه خــــــوب غزلهــــــای من است