اگر از خستگی گریستی هرگز زانو نزن
زیرا قانون طبیعت اجبار به برخواستن دوباره است،
پس همانند درختان باش که ایستاده میمیرند.
(کوروش کبیر)

من اگر پيامبر بودم،
رسالتم شادمانى بود
بشارتم آزادى
و معجزه ام خنداندن كودكان...
نه از جهنمى مى ترساندم
نه به بهشتى وعده ميدادم...
تنها مى آموختم "انديشيدن" را و "انسان بودن" را...
*کوروش كبير*

زندگیم الان بین دو بیت گیر کرده، نمی دونم چیکار کنم!
اول میگه: برخیز و مخور غم جهان گذران...
تا پا میشم میگه: بنشین و دمی به شادمانی گذران...
فعلا نیم خیز موندم تا تکلیفم تو بیت بعدی مشخص بشه!!!

از حمام نمره اومديم بيرون
توي برف خانومي محجبه بساط كيسه و ليف و.. دستش گرفته بود
رفت جلو و نصف ليف و كيسه و جورابهاي اون را خريد..
تعجب كردم گفتم: واسه كي ميخري!؟ ما كه تازه از حمام اومديم بيرون، اونوقت چرا اينهمه زياد....!؟؟
گفت: اگه من و تو ازش نخريم كي ازش بخره.؟ اون توي اين سرما واسه حفظ شرافتش و ناموسش ايستاده وگرنه ميتونست توي بغل يكي توي جاي گرم و نرم فاحشگي كنه...! پس بخر و بخريم تا اونهم با شرافت زندگي كنه.!
برگشت و كل خريدش را گذاشت توي حمام و گفت: نصرت اينها را بزار دمه دست مردم بگو صلواتي...!
روحش شاد، جهان پهلوان تختي

ﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ زﺩ ﻭ جنایت های بسیار نمود...
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺭﻓﺖ،ﺑﺎﮐﺘﯿﺒﻪ ﺍﯼ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻥ مقبرﻩ ﮐﻮﺭﻭﺵ کبیر ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪ...
( اﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ...
بداﻥ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺵ که ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﺴﯽ نهاﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ زﻧﺪﮔﯽ، ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻥ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ و ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻧﯿﮏ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ...
ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﯼ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﺯﺍﺭ ﻫﯿﭻ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﯿﮕﻨﺎﻫﯽ ﻧﺸﺪﻩ...
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﭘﺎﺭﺱ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮔﺴﺘﺮﻩ
ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﻮﺍﻥ ﺯﻭﺭﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ...
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﻣﻦ،ﺍﺭﺗﺶ ﺭﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﺳﺘﻤﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺗﺨﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﯾﺎﺭ ﻭ
ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ...
***همیشه جاوید کوروش کبیر***

گاهی آنقدر دلم از زندگی سیر می شود

که میخواهم تا سقف آسمان پرواز کنم

و رویش دراز بکشم ...

آرام و آسوده!

مثل ِ ماهی ِ حوضمان

که چند روزیست روی آب است!

درقلب کوچکم فرمانروایی میکنی
بدون هیچ نایب السلطنه ای
کسی چه میداند چه لذتی دارد
بهترین پادشاه تاریخ را دردل....

لذت داشتن یه دوست خوب توی یه دنیای بدمثل خوردن یه فنجون قهوه زیربرفه!!!!
درسته که هواروگرم نمیکنه ولی توروگرم میکنه....

درروزهایی که دلم شکسته بود
یادحرفهای"پدرزپتو"افتادم که میگفت:
پینوکیو....
چوبی بمان......
آدمهاسنگی هستند....
دنیایشان قشنگ نیست.........

چه سر به راه است...
یادت را میگویم!
از گوشه دلم تکان نمیخورد...