“ ﺷﻤﺎ ”

ﮔﺮﭼﻪ ﻭﺍﮊﻩ ﻣﺤﺘﺮﻣﯽ ﺳﺖ

ﻭﻟﯽ

“ ﺗﻮ ” ﺷﺪﻥ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍهد

که تو داری . . .

دوستت دارم طوری که هیچ کس این گونه دوستت نداشته و ندارد . .

آدم ها تنها که نباشند ، می روند …
تنها که می شوند ، برمی گردند …
وقتی که برگشتند تنها لایق یک جمله اند : “هِررررری”

خوشا دردی که درمانش تو باشی خوشا راهی که پایانش تو باشی خوشا چشمی که رخسار تو بیند خوشا ملکی که سلطانش تو باشی خوشا آن دل که دلدارش تو گردی خوشا جانی که جانانش تو باشی مشو پنهان از آن عاشق که پیوست همه پیدا و پنهانش تو باشی برای آن به ترک جان بگوید دل بیچاره تا جانش تو باشی.

دنیامی

خورشید بتابد یا نتابد، ماه باشد یا نباشد، شب و روز من یکی شده ، فرقی ندارد برایم ، همه چیز برایم رویا شده ، عشق تو برایم آرزو شده ، به رویا و آرزو کاری ندارم ، حقیقت این است که دوستت دارم!

آسمان از شمارش ستارگان ساده‌اش به خواب می‌رود

آلوی وحشی از شمارش رگ‌برگهای بی‌رازش به خواب می‌رود

دریا از شمارش موج و مَدِ خویش به خواب می‌رود

کوه از شمارش رویاهای بلوط‌بنان به خواب می‌رود

شهر از شمارش اهل خواب، به خواب می‌رود

خانه از نازکایِ نبض سکوت خویش، به خواب می‌رود

و من از شمارش این همه هنوز

در بازی سرانگشتان خویش بیدارم

پس کی صبح خواهد شد؟

ﺑﺎ ﻋﺸﻘﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻮﻩ !!!

ﻟﺒﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﭘﺎﺵ ﻟﯿﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ

ﯾﻬﻮ ﯾﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ :

ﻋﺸﻘﺘﻮ ﻭﻝ ﮐﻦ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺎﻝ ﺗﻮﺋﻪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﺎﻟﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩﻩ

ﻫﯿﭽﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻭﻟﺶ ﮐﺮﺩﻡ . ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ …

ﮐﺜﺎﻓﻂ ﻣﺎﻟﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩﻩ

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ!

خوشبختی یعنی اینکه

یه نفرجلو مادرشوهرت ازت خاستگاری کنه

بعد تو بگی متاهلم

بگه حیف من دنبال همچین عروسی میگشتم

تـــــــا چشـش درآد

ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺣﮑﻤﺘﯿﻪ ﮐﻪ …

ﻫﻢ ﺑﯿﮑﺎﺭﻡ

ﻫﻢ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺳﻢ !…

ﺗﺎﺯﻩ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﯿﺸﻢ

بگذار اگر این‌بار سر از خاک برآرم

بر شانه‌ی تنهایی خود سر بگذارم



از حاصل عمر به‌هدر رفته‌ام ای ‌دوست

ناراضی‌ام، امّا گله‌ای از تو ندارم

در سینه‌ام آویخته دستی قفسی را

تا حبس نفس‌های خودم را بشمارم

از غربت‌ام این‌قدر بگویم که پس‌از تو

حتی ننشسته‌ست غباری به مزارم

ای کشتی جان! حوصله کن می‌رسد آن‌روز

روزی که تو را نیز به دریا بسپارم

نفرین گل سرخ بر این «شرم» که نگذاشت

یک‌بار به پیراهن تو بوسه بکارم

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار

تا دست خداحافظی‌اش را بفشارم.

افراد با هدف مادی در نیمه اول عمر ،
سلامتی خود را برای کسب ثروت از دست می دهند
و
در نیمه دوم عمر ،
ثروت خود را برای کسب سلامتی از دست می دهند.