دوستت دارم و دانم که مرا دوست نداری ...

چه حقیقت تلخ و عذاب آوری

لایک

خوب عالی زیبا

حکایت ما آدم ها ...
حکایت کفشاییه که ...
اگه جفت نباشند ...
هر کدومشون ...
هر چقدر شیک باشند ...
هر چقدر هم نو باشند ...
تا همیشه ...
لنگه به لنگه اند ...
کاش ...
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید ...
جفت هر کس رو باهاش می آفرید ...
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها ...
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند ...