مناجات خمس عشره مناجات سوم: راز و نیاز ترسیدگان

المناجاة الثالثة:مناجات الخائفين

مناجات سوّم:رازونياز ترسيدگان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى‏اش هميشگى است
إِلَهِي أَ تَرَاكَ بَعْدَ الْإِيمَانِ بِكَ تُعَذِّبُنِي أَمْ بَعْدَ حُبِّي إِيَّاكَ تُبَعِّدُنِي أَمْ مَعَ رَجَائِي لِرَحْمَتِكَ وَ صَفْحِكَ تَحْرِمُنِي أَمْ مَعَ اسْتِجْارَتِي بِعَفْوِكَ تُسْلِمُنِي حَاشَا لِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ تُخَيِّبَنِي لَيْتَ شِعْرِي أَ لِلشَّقَاءِ وَلَدَتْنِي أُمِّي أَمْ لِلْعَنَاءِ رَبَّتْنِي فَلَيْتَهْا لَمْ تَلِدْنِي وَ لَمْ تُرَبِّنِي وَ لَيْتَنِي عَلِمْتُ أَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ جَعَلْتَنِي وَ بِقُرْبِكَ وَ جِوَارِكَ خَصَصْتَنِي فَتَقَرَّ بِذَلِكَ عَيْنِي وَ تَطْمَئِنَّ لَهُ نَفْسِي إِلَهِي هَلْ تُسَوِّدُ وُجُوها خَرَّتْ سَاجِدَةً لِعَظَمَتِكَ أَوْ تُخْرِسُ أَلْسِنَةً نَطَقَتْ بِالثَّنَاءِ عَلَى مَجْدِكَ وَ جَلالَتِكَ أَوْ تَطْبَعُ عَلَى قُلُوبٍ انْطَوَتْ عَلَى مَحَبَّتِكَ أَوْ تُصِمُّ أَسْمَاعا تَلَذَّذَتْ بِسَمَاعِ ذِكْرِكَ فِي إِرَادَتِكَ
خدايا آيا چنين مى‏نمايى كه پس از ايمانم به تو عذابم نمايى؟يا پس از عشقم به تو از خود دورم سازى،يا با اميد به رحمت‏ و چشم‏پوشى‏ات محرومم سازى،يا با پناه جويى‏ام به گذشتت رهايم نمايى،هرگز چنين نيست!از ذات بزرگوارت به دور است كه محرومم كنى،اى كاش مى‏دانستم كه آيا مادرم مرا براى بدبختى به دنيا آورده،يا براى رنج كشيدن و زحمت پرورانده است،اگر چنين است كاش مرا نزاده و نپرورانده بود،و اى كاش آگاه بودم كه آيا مرا از اهل سعادت قرار داده و به قرب و جوارت اختصاص داده‏اى‏ تا به اين سبب چشمم روشن و جانم آرام گيرد؟خدايا آيا چهره‏هايى كه در برابر عظمتت سجده‏كنان به خاك افتاده سياه‏ مى‏كنى،يا زبانهايى را كه براى بزرگى و شكوهت به ستايش گويا شده ناگويا مى‏نمايى؟يا بر دلهايى كه‏ به محبتت پيچيده شده مهر مى‏زنى،يا گوشهايى را كه از شنيدن ذكرت در راه رضايت لذّت برده ناشنوا مى‏كنى،
أَوْ تَغُلُّ أَكُفّا رَفَعَتْهَا الْآمَالُ إِلَيْكَ رَجَاءَ رَأْفَتِكَ أَوْ تُعَاقِبُ أَبْدَانا عَمِلَتْ بِطَاعَتِكَ حَتَّى نَحِلَتْ فِي مُجَاهَدَتِكَ أَوْ تُعَذِّبُ أَرْجُلا سَعَتْ فِي عِبَادَتِكَ إِلَهِي لا تُغْلِقْ عَلَى مُوَحِّدِيكَ أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ وَ لا تَحْجُبْ مُشْتَاقِيكَ عَنِ النَّظَرِ إِلَى جَمِيلِ رُؤْيَتِكَ إِلَهِي نَفْسٌ أَعْزَزْتَهَا بِتَوْحِيدِكَ كَيْفَ تُذِلُّهَا بِمَهَانَةِ هِجْرَانِكَ وَ ضَمِيرٌ انْعَقَدَ عَلَى مَوَدَّتِكَ كَيْفَ تُحْرِقُهُ بِحَرَارَةِ نِيرَانِكَ إِلَهِي أَجِرْنِي مِنْ أَلِيمِ غَضَبِكَ وَ عَظِيمِ سَخَطِكَ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا رَحِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا جَبَّارُ يَا قَهَّارُ يَا غَفَّارُ يَا سَتَّارُ نَجِّنِي بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذَابِ النَّار وَ فَضِيحَةِ الْعَارِ إِذَا امْتَازَ الْأَخْيَارُ مِنَ الْأَشْرَارِ وَ حَالَتِ الْأَحْوَالُ وَ هَالَتِ الْأَهْوَالُ وَ قَرُبَ الْمُحْسِنُونَ وَ بَعُدَ الْمُسِيئُونَ وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ
يا دستهايى را كه آرزوهاى به اميد مهرورزى‏ات به سويت بلند كرده و به زنجير مى‏بندى،يا بدنهايى را كه در طاعتت كوشيده تا جايى كه در راه‏ كوشش در بندگى‏ات لاغر شده مجازات مى‏كنى،يا پاهايى را كه در راه عبادتت پوييده به عذاب دچار مى‏نمايى،خدايا درهاى رحمتت را بر يكتاپرستان مبند،و شيفتگانت را از نگاه به زيبايى ديدارت محروم مساز، خدايا جانى را كه به توحيدت عزّت بخشيدى،چگونه به خوارى هجرانت ذليل مى‏كنى،و باطنى كه بر دوستى‏ات پيمان‏ بسته،چگونه به سوز آتشت مى‏سوزانى؟خدايا از دردناكى خشمت و بزرگى ناخشنوديت پناهم ده، اى پرمهر،اى منتّگذار،اى مهربان،اى بخشاينده،اى جبّار،اى چيره،اى آمرزنده،اى پرده‏پوش،به مهرت مرا از شكنجه آتش و رسوايى ننگ رهايى بخش،آنگاه كه نيكان از بدان جدا شوند،و حالتهاى دگرگون گردد و هراسنده‏ها بهراسند،و نيكوكاران به خوشبختى نزديك شوند،و بدكاران از آن دور گردند،و به هركسى برابر آنچه انجام داده جزاى برازنده داده شود و هرگز به آنان ستم نشود.