آدم ها

اگر ما دردهایِ درونِ آدم ها را می دانستیم و حالشان را می فهمیدیم ؛ بیشتر درکشان می کردیم و کمتر آزارشان می دادیم ، کمتر از دستشان کفری می شدیم و کمتر قضاوتشان می کردیم .

گاهی آدم ها آنقدر خسته و زخمی و بریده اند که نمی توانند آرامش و تمرکزِ لازم را برای حفظ روابطشان داشته باشند ، حرف هایشان ، تیز و برّنده می شود و رفتارهایشان آزاردهنده ، اما واقعا قصد و نیتِ بدی ندارند .

آدم ها را درک کنیم ! این بزرگترین کمکی ست که از هرکسی برای خوب کردنِ حالِ دیگران بر می آید .

به گفتار و رفتارهای آنیِ شان برچسب نزنیم !

آدم های امروز ، همین اند ! دردهایشان را انکار می کنند تا قوی به نظر برسند و روی پای خودشان ایستاده باشند .

اما روزی کم می آورند و در نهایتِ خستگی ، زیرِ آوارِ دردها و مشکلات و حرف های ناگفته شان لِه می شوند ... و شما نمی دانید که در آن لحظه با یک روحِ خسته و متلاشی طرفید ! و نمی دانید چه سخت است لبخند زدن ، در نهایتِ ویرانی ... 

به جای جبهه گیری و قضاوت ، درکشان کنید

کمی که بگذرد ؛ خودشان فاصله ها را کم می کنند و دوباره می خندند ،

وقتی که زخم هایشان را ترمیم کرده اند و درد هایشان را خوب ،

وقتی که با مشکلات و نداشته هایشان کنار آمده اند ...