بلاگ كاربران


فروغ فرخزاد میگه:

 

در حیرتم از خلقت آب،اگر با درخت همنشین شود، آنرا شکوفا میکند.

اگر با اتش تماس بگیرد، آنرا خاموش میکند.

اگر با ناپاکی ها برخورد کند، آنرا تمیز میکند.

اگر با آرد هم آغوش شود، آنرا اماده طبخ میکند.

اگر با خورشید متفق شود، رنگین کمان ایجاد میشود.

ولی اگر تنها بماند، رفته رفته گند اب میگردد.دل ما نیز بسان آب است، وقتی با دیگران است زنده و تاثیر پذیر است،و در تنهایی مرده وگرفته است.

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


MoeinMersaD
ارسال پاسخ

بسیار زیبا و دلنشین میگه...


boybad
ارسال پاسخ

به لبهایم مزن قفل خموشی
که در دل قصه ای ناگفته دارم
ز پایم باز کن بند گران را
کزین سودا دلی آشفته دارم

sara_93
ارسال پاسخ

مرسی فروغ