unerground2 | دیوار کاربران | شبکه اجتماعی همخونه hamkhone

توجه ! عضویت در کانال تلگرام همخونه (کلیک کنید)

	mona_rt ۱۳۹۷/۱۲/۲۴ با مردمان دوستی میانه دار، بر دوستان به امید دل مبند، که من دوستانِ بسیار دارم. دوستِ خاصه‌ٔ خود باش و از پیش و پسِ خویشتنِ خود نگر، و بر اعتمادِ دوستان از خویشتن غافل مباش. چه اگر هزار دوست باشد تو را، از تو دوست‌تر تو را کس نبود... پاسخ با نقل قول
	mona_rt ۱۳۹۷/۱۲/۲۳ تنهایی و دلتنگیت را پیش فروش نکن ، فصلش که برسد به قیمت میخرند ! پاسخ با نقل قول
	arahs ۱۳۹۷/۱۲/۲۳ ای جان چو رو نمودی ، جان و دلم ربودی ... پاسخ با نقل قول
	unerground2 ۱۳۹۷/۱۲/۲۰ unerground2 : دلمان به مستحبی خوش است :-X که جوابش واجب@};- سلام {10} ➷➎➹ درود بر شما پاسخ با نقل قول
	myra ۱۳۹۷/۱۲/۱۹ پاسخ با نقل قول
	mona_rt ۱۳۹۷/۱۲/۱۶ بیایید افسون دلهای دریایی باشیم دلهایی که با سمــفونی آرامش بهترین‌ها را برای همه آرزو می‌کنند ... پاسخ با نقل قول
	кнαησσм gσℓ ۱۳۹۷/۱۲/۱۶ دلمان به مستحبی خوش است که جوابش واجب سلام ➷➎➹ پاسخ با نقل قول
	кнαησσм gσℓ ۱۳۹۷/۱۲/۱۵ یه نفر رو دوست داشته باش، اونجوری که هیچکس رو دوست نداشتی... یه نفر رو عاشقانه بغل کن عاشقانه لباش رو درگیر خنده کن دلش رو قرص کن به آغوشی امن و محکم به اینکه هر اومدنی، رفتنش حتمی نیست بین تموم زخماش، مرهم باش بین تموم خاطراتش، گوشی شنوا میون تموم سوالای ذهنش، یه جواب هرچند ساده... سخت نیست بگی: حرف شما درسته سخت نیست بگی: حق با شماست عزیزم سخت نیست بگی: چقدر حرفات تاثیرگذار بود... زندگی همین اتفاقاست. هیچ زنی بی زخم نیست... هیچ مردی بی درد نیست... سکوت کن در برابر گذشته و آینده ات رو زیباتر بساز. بعد فریاد بزن: خدایا، ما با هم تونستیم. پاسخ با نقل قول
	mahtab11835 ۱۳۹۷/۱۲/۱۴ برای هر کدام از ما... روزی، در سنی و به شکلی خاص اتفاق می افتد، زندگی دعوتمان می کند به یک چالش.... و از آن به بعد دیگر نمی توانیم ... آن آدم سابق باشیم... آرامش خیال می رود، ... جایش را فشار و ترس و تقلا می گیرد... انگار دستی با بی رحمی ... درون دنیایی ناشناخته پرتت می کند... چالش هر کس ... بر طبق نقطه ضعف هایش شکل می گیرد و مرحله به مرحله سخت تر میشود... نبردی ست با درون و بیرونت... یک روزهایی زخمی و خسته می شوی، شکوه می کنی... یک روزهایی اشتباه می کنی ... و شکست می خوری، بر می گردی سر خط یک روزهایی هم ... غنیمت های بزرگ و کوچک بدست می اوری ... و جشن می گیری.... مدت ها بعد در غروبی ساکت... بر بلندای تپه ای می ایستی ... و پایین را تماشا می کنی؛ نقطه ای که نبردت از آنجا شروع شد، مسیری که طی کردی و به این نقطه رسیدی... با خودت میگویی: چه شیب تندی...! از ظرفیت وجودی ات متحیر می شوی.... و می فهمی... درست از همان روز که به چالش دعوت شدی، بزرگ شدی.... پاسخ با نقل قول
	mona_rt ۱۳۹۷/۱۲/۱۴ چه خوب است كه انسان بعضی وقتها به تماشای سحر برود تا با همه ی وجود، باور كند كه آفتاب بی گمان خواهد دمید زندگی، بازگشت اندیشه ها، گفتارها و كردارهای ماست كه دیر یا زود به ما باز می گردد اگر به خودتان باور داشته باشید، دیگران نیز شما را باور خواهند داشت. پاسخ با نقل قول