به سلامتی دختری که...

درسا جان متن قشنگیه که توش میشه برداشت های مختلفی کرد
اول مرز بین عشق و دوست داشتن رو میشه از توش فهمید که خیلی وقتا بخاطر دوست داشتن زیاد حاضریم از کنار خیلی از مشکلات بزرگم بگذریم و از طرفی عشق واقعی عشقیه که بدون هیچ توقعی خالصانه و دور از ریا برای طرف مقابلمون داشته باشیم حتی اگه اون نفهمه یا خودشو به نفهمی بزنه که البته ادامه اون اگه دو طرفه نباشه حماقت می تونه باشه !
دوم بحث اعتماد کردن به کسی که دوسش داریم هست که اونم از روی دوست داشتن بوجود میاد و اکثرا طبیعت آدما اینه که وقتی خیلی بهشون محبت می کنیم و اعتماد براشون بی اهمیت میشیم و بر خلاف تصورمون سوء استفاده های زیادی از این اخلاق و رفتار خالصانه ما می کنن متاسفانه و برای همین باید بیشتر از اونی که به دیگران اهمیت میدیم و اعتماد بهشون میکنیم آگاهانه تر به خودمون اهمیت بدیم و اعتماد بجا و معقولی داشته باشیم تا کمتر دچار توقع و انتظار ازشون بشیم و کمتر آسیب ببینیم
سوم از تنهایی سخن گفتی که شاید خیلی خوبه آدما در عین حالی که باید تو جمع باشن تا بهتر خودشونو بشناسن و بتونن به تکامل برسن ولی بعضی وقتا برای تمرکز بیشتر باید به غار تنهاییشون برن و فارغ از همه هیاهوهای اطرافیان بدور از هر حاشیه مخربی راهکار برای کارامون پیدا کنیم یا اصلا به هیچی فکر نکنیم تا افکار مثبت جایگزین فکرای منفی ناخواستمون بشه ....
خب بحث زیاده ولی تا همینجا فکر کنم خوب باشه ..
البته نویسنده این به سلامتی ها مطمئنا خودش باید خیلی ما معرفت و با مرام باشه که با وجود لطمه دیدن از اطرافیانش و دل پری که داشته ولی خواسته صادقانه بقیه رو از این نا برابری ها مطلع کنه
تا درودی دگر بدرود درسا جان