ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺮ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ
ﯾﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺧﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮﻥ
ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭﺕ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻦ
ﺩﻟﺪﺍﺭﯾﺖ ﺑﺪﻥ
ﺗﻮ ﺑﮕﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﺭﻭ
ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﯾﻪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺭﻭ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯽ
ﻧﻮﺣﻪ ﺑﺬﺍﺭﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ
40 ﺭﻭﺯ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺑﻤﻮﻧﻦ
ﺗﺎ ﻏﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﺑﺮﺍﺕ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﺸﻪ
ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺩﻣﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﻧﺪ ...

ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ
ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺟﺎﯾﺖ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ
ﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻤﺘﺮ
ﻓﻘﻂ ...
ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﻬﻤﻪ

ﺩﻟﻢ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺩ
ﻫﻮﺍ، ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﺵ
ﻧﻤﯽ ﺍﺭﺯﺩ
ﻣﻦ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ
ﮐﻤﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ
ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ
ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ
ﻭ ﻣﻦ
ﺁﺭﺍﻡ
ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ

با تو بودن تصور من شد

در کنار تو بودن برام شده یک خیال

آری این است از ( رویا تا واقعیت )

تو رفتی و اینها می ماند تا ابد

یا آه

یک بغض لعنتی

و یک سوال بی جواب

آیا هنوز هم گاهی دلت برایم تنگ می شود؟؟؟

من به همه روزهای هفته نیاز دارم

به همه ساعت ها

با تمام جزئیاتش تا بگویم

( چقدر دلتنگتم )

کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت

نوبت به من که رسید قلم افتاد....دیگر هیچ ننوشت

خط تیره___ گذاشت و گفت تو باش اسیر نوشت )

زندگی اشکی بیش نیست

پس با اشک چشمانم می نویسم....

....(‌خدایا بهترینم را غم مده )....

( من ) لای کتاب ( زندگی ) گیر کرده ام

لای فصلی بد خط و تلخ به نام ( تحمل )

دل اگر بستی ( محکم ) نبند

او می رود ( تو ) می مانی و یک گره کور...