نگو بار گران بودیمو رفتیم. نگو نامهربون بودیمو رفتیم. آخه اینها دلیل محکمی نیست. بگو با دیگران بودیم و رفتیم.

و آدم اگر دلش بگیرد ..
دردش را به کدام پنجره بگوید
که دهانش،
پیش هر غریبه ای،
باز نشود ..

هر بار که می‌خواهم به سمتت بیایم،
یادم می‌افتد که "دلتنگی" هرگز بهانه ی خوبی برای تکرار یک "اشتباه" نیست!

میان من و تو
به همان اندازه فاصله هست
که میان ابرهایی که در آسمان و انسانهایی که بر زمین سرگردانند
شاید روزی به هم باز رسیم
روزی که من به سان دریایی خشکیدم و
تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی
هر کس آنچه را که دوست دارد در بند میگذارد و هر زن مروارید غلتان خود را به زندان صندوقش محبوس میدارد
بگذار کسی نداند که
چگونه من به جای بوسیده شدن و نوازش شدن
گزیده شده ام
بگذار هیچ کس نداند،
هیچکس
و از میان این همه ی خدایان،
خدایی جز فراموشی بر این همه رنج آگاه نگردد ..

خیلی حرف است...
که تو هر روز در گلویت...
خاری کشنده احساس کنی...
برای کسی که...
""بدانی""
حتی یک بار در عمرش...
بخاطرتو""بغض""هم نکرده...

وقتی به دنیا اومدی، تو تنها كسی بودی كه گریه میكردی و بقیه می خندیدن. سعی كن یه جوری زندگی كنی كه وقتی رفتی، تنها تو بخندی و بقیه گریه كنن.

ِزنــدگی خالــی نیست
مِهــربانی هست، ســیب هست، ایمــان هَست
آری تا شقــایق هست زِنــدگی بایــد کــرد .... !

این دل که میگویند نمیدانم کجاست؟

اما گاهی عجیب میگیرد!

گاهی دلتنگ می شود!

گاهی هم چاره ای جز صبر ندارد

گاهی به در بسته میخورد و هر چه به هر جا میرود باز هم ...

این دل که میگویند نمیدانم کجاست مثل عقل مثل خدا ...

مثل خدا که نمیدانم کجاست

مثل خدا که تا به حال ندیدمش

مثل خدا که گاهی دلگیر میشوم از اینکه چرا سرش اینقدر شلوغ است

که مرا فراموش کرده غافل ازاینکه من او را فراموش می کنم...

مثل خدا که گاهی عجیب دلتنگش میشوم

مثل خدا که گاهی میخواهم از همه چیز به او پناه ببرم

مثل خدا

اما خدا تو که بی مثالی!

میدانم که حرفم را فهمیدی میدانم که میفهمی چه میگویم

خدای بی مثال دلم گرفته ...دلی که نمیدانم کجاست !

شاید آمده پیش تو

دلم را پس نفرست فقط راه را نشانم بده تا من هم بیایم..

در چشمهای طوفانی ات

دست و پا میزنم

دست و پا میزنم

غرق خواهم شد

میدانم ...