+7
برخي آدم ها به يک دليل از مسير زندگي ما ميگذرند
تا به ما درس هايي بياموزند: که اگر ميماندند
هرگز ياد نميگرفتيم...

آدمی تا زمانی که سختی هایش را می فهمد، زنده است.
ولی وقتی سختی های دیگران را درک می کند، آن وقت یک انسان است.
لئو تولستوی

من نمیگویم درین عالم

گرم پو، تابنده، هستی بخش

چون خورشید باش

تا توانی

پاک، روشن

مثل باران

مثل مروارید باش

بابعضی هاحالِ آدم یک جوری میشود
یک جورِخوب ...
از آن خوب هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است ،
یاشاید هم شبیه خوردن گوجه سبزبانمک است که به تلخی هم نمی زند ،
شبیه قدم زدن در زیر باران ....
میدانی آدم خیالش یک جورِخاص راحت است ،
راحت از آن که خوبیشان هیچوقت
ته نشین نمیشود ...
این جور آدم ها شبیه فرش رنگ به رنگ نمیشوند ،
شبیه باران می مانند !
همین قدر لطیف ...
همین قدر آرام ...
همانقدر دلنشین ...

مثلا يهو پي ام بده :

عشق من كيه؟؟؟؟

منم جواب بدم :

همون بي پدري كه هروقت ادم حسابت نميكنه ياد من ميوفتي

خوشبخت باشید ...
همان باشید که میخواهید ،
اگر دیگران آنرا دوست ندارند ، بگذارید دوست نداشته باشند ،
"خوشبختی یک انتخاب است"
زندگی ، راضی نگه داشتن همه نیست

‏همیشه دوست داشتم از این آدمای درون گرای مرموزی باشم که همه در عجبند که یعنی تو زندگیش چی داره میگذره؟

ولی متاسفانه یه برون گرای اسکل از آب دراومدم که کافیه یه شنونده پیدا کنم تا هم فی خالدون زندگیم رو براش تعریف کنم

[h}

وقتی دماغمو عمل کنم
تو بیوم مینویسم
"دنبالم نیـــا اسیر میشی"
الان متاسفانه قابلیتِ اسیر کردن کسی رو ندارم

+5