+5

+5

ويكتور هوگو ميگه : هركز به كسي كه دوستش داري نگو دوستت دارم

کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک کویر میکرد، کاش دلها آنقدر خالص بود که دعاها قبل از پائین آمدن دستها مستجاب میشد، کاش مهتاب با کوچه های تاریک شب آشناتر بود، کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ را به دستان خزان نمی سپرد، کاش مرگ معنای عاطفه را می فهمید...

تنها یک برگ مانده بود …

درخت گفت : منتظرت میمانم !

برگ گفت : تا بهار خداحافظ !

بهار شد ولی درخت میان آن همه برگ دوستش را فراموش کرده بود …