یکی رفت،یکی موند

یکی ازغصه هاش خوند

یکی برد،یکی باخت

یکی باقسمتش ساخت

یکی رنجید،یکی بخشید

یکی ازآبروش ترسید

یکی بدشد،یکی ردشد

یکی پابند مقصد شد

تو اما باش!

خدا اینجاست

شب را
سڪوت اعتبارمےبخشد
وانسان را متانت وصبر …
الهے
یاریمان ڪن معتبر باشیم ومهربان
تامقبول درگاهت باشیم

شب خوش

مادامی که پارو نزنی
قایق زندگی تو
یا سرجایش می ماند
یا با هر بادی
به بیراهه خواهد رفت...!

ﺍﮔﺮﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﺮﮒ ﺍﺳﺖ،
ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﺭﺯﻭﻣﯿﮑﻨﻢ!
ﺍﮔﺮ ﺍﻣﯿﺪ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺳﺖ،
ﻣﻦ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ!
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﺳﺖ،
ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﺭﺯﻭﻣﯿﮑﻨﻢ.

شبتون بخیر

از کسانی که همه چیز را
محاسبه می کنند بترس
و هرگز قلبت را در اختیار آن ها مگذار،
آن ها حساب عشقی که
نثار تو می کنند را نیز دارند
و روزی آن را با تو تسویه می کنند!

جایزه معروفترین تیکه کلام واسه پیچوندن

تعلق میگیره به جمله ی:

بزار ببینم چی میشه

-اوج عاشقانه ها
جمله ایست که میگوید：
میخواهم بروم.

و این یعنی دلش میخواهد؛
آنقدر عاشقی کنی و برایش شعر بگویی
که قانع شود بماند.

کسی که قصدش رفتن باشد،
بی خبر می رود…

دوست شدن با آدمی که بلد نیست دروغ بگه، شجاعت میخواد؛
شجاعت شنیدن حرفایی
که دوست نداری بشنوی!

تفنگ سر پر

توی خونه روی دیوار یه تفنگ سر پُره
داغ جنگلا رو میشه روی قندافش دید
آره یه تفنگ سر پُر و فراری از شکار
که میشه از تو گلوش صدای شلیکو شنید..
یه تفنگ پیر و کهنه یه تفنگ بی جواز
که دلش رو برده زوزه های زخمیه یه گرگ
عمریه که بوی باروتو نفس نمیکشه
تنها شاهده نفس کشیدنه پدربزرگ..

توی خونه
روی دیوار
یه تفنگ ِ سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگ ِ سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره..

خسته از روزای غمگینه بدون ِ اتفاق
خواب رفته مثل آتیش زیر خاکستر داغ
یه تفنگی که مثه ، یه مرد گریه میکنه
شبو با روح پرنده های مُرده تو اتاق..
با دوتا میخه سیاه مونده رو دیواره سفید
تو سر هردوی ما وسوسه ی آزادی
خیلی وقته بوی خون خونه رو پُر کرده و من
خیره ام به آخرین ارثیه ی اجدادی…

توی خونه
روی دیوار
یه تفنگ ِ سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگ ِ سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره..

دیوار بی در

توی این خونه پوسیدم خدایا ، مگه دیوار اینجا در نداره

چقدر باید تحمل کرد بی عشق ،مگه دنیا درو پیکر نداره

چشام کم سو شد از بس گریه کردم ، نمی دونم کی از این خونه میرم

دارم می پوسم و چشم انتظارم ، دارم می میرم و از رو نمیرم

هی سر به راه تر، هی سر به زیر تر ،هی گوشه گیر تر

هر لحظه خسته تر ،هر لحظه تلخ تر، هر لحظه پیر تر

دنیای من تویی ، دنیا ولی میگن زندون مومنه

آخه چه جوری از خیر تو بگذرم ،این غیر ممکنه

درست از اولین باری که رفتی ، درست از اولین باری که مردم

درست از آخرین برگی که باختی ، درست از آخرین دستی که بردم

درست از روز اول رفته بودی ، همون روزی که من از دست رفتم

عزیزم عشق تو بن بست من بود ، منم تا آخر بن بست رفتم