من سرم تو کار خودم بود داشتم خوندن نوشتن یاد می گرفنم

که یه روزی یه دختری رو دیدم

اون این شکلی بود

ما با هم دوست شدیم و اوقات خیلی خوبی باهم داشتیم

من اونقدر دوسش داشتم که بهش هر چند وقت کادو میدادم

وقتی اون هدیه رو باز میکرد و از کادوم خوشش میومد اینجوری ذوق میکردم

در کنارش احساس خوشبختی و غرور میکردم

ما تقریبا همه شب ها با هم در حال گفتگو بودیم

همه اطرافیان بهمون حسودیشون میشد و اینجوری نگامون میکردن!

همه چی خوب و عالی بود حتی فکر میکردم خوشبخت ترین آدم رو زمین هستم

و دیدم که اون گلی رو که من بهش دادم رو به یه پسره دیگه داد

[b]نمی خواستم باور کنم
[b]

من اینجوری شدم

و همچنان اینجوری بودم

سعی میکردم خودمو به بیخیالی بزنم و بهش فکر نکنم

کم کم داشتم فراموشش می کردم

سخت بود ولی تلاشمو میکردم

 

بله … من موفق شدم!
آخرش تونستم اون دختر رو فراموش کنم

و در آخر …

نتیجه اخلاقی : هیچوقت خودتون رو اسیر و گرفتار این مسایل نکنید و بزارید تقدیر بهتری براتون رقم بزنه خود خدا

راستی اسم این چیزا عشق و عاشقی نیست…