زندگی معلم بزرگی است…:
زندگی می آموزد که شتاب نکن.
زندگی می آموزد چیزهایی که می خواهی به آنها برسی وقتی
دریافتشان می کنی می بینی آنقدر هم که فکر می کرده ای مهم نبوده
شاید هم اصلا مهم نبوده شاید موجب اندوهت نیز شده است.
زندگی می آموزد از دست دادن آنقدر هم که فکر می کنی سخت نیست.
زندگی می آموزد همه لحظات تبدیل به خاطراتی شیرین می شوند
بعدا که می گذری و تو در آن لحظه
بی تابی می کردی و این را نمی دانستی.
زندگی زیباست!

اگر توانم باشد که یک دل را از شکستن باز دارم
به بیهودگی زندگی نخواهم کرد
اگر یارای آن داشته باشم که یک تن را از رنج برهانم
یا دردی را تسکین بخشم
یا انسانی تنها را یاری کنم
که دیگر بار بسوی شادی باز گردد
به عبث زندگی نخواهم کرد
امیلی الیزابت دیکنسون

و چقــــــدر دیر می فهمیم
که زندگــــــی
همین روزهاییست که منتظــــر گذشتنش هســتیم

به آن هایی که دوستشان دارید
بی بهانه بگویید دوستت دارم
بگویید در این دنیای شلوغ
سنجاقشان کرده اید به دلتان
بگویید گاهی فرصت با هم بودنمان
کوتاه تر از عمر شکوفه هاست
شما بگویید،حتی اگر نشنوند

نوشته هایم
شبیه چتریست
زیر باران دلتنگی …
چترهای کاغذی
زیر باران
زیاد دوام نمی اورند ….

آدم ها
به اندازه ناگفته هایشان
از هم دور می شوند …
نه به اندازه قدم هایشان…

تو بخند…
زخم هایم دهان می بندند

حس ها نمی میرند …
این را فهمیدم مردم
چیزی را که گفتی
یا کاری را که انجام دادی
فراموش می کنند
ولی حسی را که دادی
هرگز…

آدمی که می خواد بره ؛ میره !
دیگه داد نمی زنه که : من دارم میرم …..
اونی که رفتنشو داد میزنه ؛ نمی خواد بره !
داد میزنه که یکی مانع رفتنش بشه … !

مادربزرگ
خیال می کند
هر چه بیشتر برایش قرص بنویسند
بیشتر زنده می ماند ..
مثل من
که خیال می کنم
هر چه بیشتر برایت شعر بگویم
بیشتر عاشقم می شوی….