وقتی رفتی
آش پشت پایی شدم
که روزگار پخت …

یک قرمز تند
همراه همیشگی چشم هایم …
و خیالت که همچون
بادبادکی
مرا از این کابوس های خاکستری
از غرق شدن در روزمرگی ها
بالا می کشد …
من به معجزه این خیال های
گاه و بی گاهت
ایمان دارم …

شکست خوردن و زمین خوردن
یک اتفاق است

تسلیم شدن و بلند نشدن
یک انتخاب است

نگذار انتخاب هایت
اسیر اتفاق هایت شود
+5

فراموشت کرده ام

و حالا

همه چیز عادی شده

باران که می بارد

پنجره را می بندم

دیگر یادم نیست

غروب جمعه

چه ساعتی بود !

پاییز را

تنها از روی تقویم می شناسم !

فراموشت کرده ام

اما ...

گاهی دلم برای دلتنگ ِ تو شدن

تنگ می شود

ما حتی کهکشانمونم شیریه حالا دیگه این که زندگیه

+5

هیچکس بی درد...
وغصه و
گرفتاری نیست!!!
اماقشنگیش
به اینه که تو اوج
غم لبخند بزنی....
ولبخندبیاری به لب دیگران.
دلتون شاد


+5

گاهی اوقات
شاید تنها شادی زندگی ام این است
که هیچ کس نمی داند تا چه حد غمگینم !

نَـبیـن کـه می خنــدم !
من یکـی..
بـــاور کــردم..
کـــارم از “گـــــریــه” گـذشتـه !

گاهی باید بی رحم بود…نه با دوست نه با دشمن بلکه با خودت و چه بزرگت میکند آن سیلی محکمی که به خودت میزنی…..