4سالگی = مامان همه چی‌ بلده
10 سالگی = مامان خیلی‌ چیزا بلده
16 سالگی =مامان همه? همه چیرو بلد نیست
18 سالگی =مامان هیچی‌ بلد نیست من بهتر می‌دونم
22 سالگی =مامان کیه ؟
26 سالگی =مامان طرز فکرش مال قدیماست
30سالگی =مامان احتمالا میدونه
35 سالگی =قبل از اینکه تصمیم بگیریم ،از مامان سوال می‌کنیم
40 سالگی =من از خودم می‌پرسم که مامان تو این موقعیت چی‌ فکر میکنه و چطور رفتار می‌کنه

70 سالگی = چقدر دوست داشتم الان می‌تونستم از مامانم بپرسم..

قدر مادرا رو بدونیم قبل از اینکه در بشه

http://www.hamkhone.ir/member/360/blog/view/106950/
روز مادر مبارک
5+

همیشه راست بگو ولی هر راستی را نگو...

++5++

خداگفت ببرینش جهنم........
برگشت ونگاهی به خدا کرد...
خداگفت نبرینش.
اورابه بهشت ببرین.
فرشتگان سوال کردند:چرا؟؟؟؟؟؟
ندا آمد.........

چون اوهنوزبه من امیدوار است..........

گر سکوت کرده ام به روی زندگی

! به پای خوب بودنم نگذار

روزگار با ضربه هایش مرا لال کرد

فقط گهگاهی لبخند میزنم

.....که بداند هنوز هم مقاومم برای ضربه هایش
کوتاه شود

دوست داشتن نم نم باران است که کم کم می آید

و به درازا می بارد ،چه زیباست اگر همواره اینگونه

بباریم و ابر همیشه بهار آسمان محبت باشیم .

خـسـتـه ام
از خـودم خـسـتـه ام ، از شـُـما !!
روزهـای بـی حـوصـلـگـی ، شـبـهـای کـــِـــشدارِ تـنـهـایـی
از ایـن شـعـرهـای تـِــکـــراری ، عـشـق هـــآ ، عـاشــقـانـه هـــآ !
حـتـی شـکـسـتـهـای تـِــکـــراری ، بــدون ِ هـیـچ تـغـیـیـر ...
خــالـــی شــُـــده ام ، خــالـــی مـــیـــرَوم
هـیـچ فـکـری در سـرم نـمـیـمانــد ... نــمـیـآیـد کـه بـمـانـد
هـمـیـن روز هـــآسـت کـه کـاغـذِ سـفـیـدی بـه اشـتـراک بـگـذارم
فـقـط بـا یـک اِمـضــا ، یـا چـه مــیدانـم ، یــک شــکــلــک
یـکـی از ایـن قـــ♥ـــلــ♥ـــب هـــآیـی کـه هـمـه بـرایِ هـم مـیـفـرسـتـنـد
یـا دسـتـی کـه بـایـد تـکـان بـخـورد ولـی نـمـیــخـورد

بی تو اینجا ... پائیز
از چشمان مرد عاشق و تنهای شعر من
شروع شده
که تمام درختان را
گریسته است
عبا بر دوش چشم
می پوشم
خرقه بر تن نگاه
تا وسوسه نشود
از عریانی اندام درختان
باید
چشم را درویش کنم
باید
"بی نشان " بمانم !

(بهروز پیروزیام - بی نشان )

شاد باش

نه یک روز ‌‌که همیشه...

بگذار آوازه ی شاد بودنت چنان بپیچد

که پشیمان شوند

آنان که بر سر غمگین کردنت

شرط بسته اند ....

يادمان باشد:
وقتي كسي را به خودمان وابسته كرديم در برابرش مسئوليم....
در برابر اشكهايش،شكستن غرورش
لحظه هاي شكستنش در تنهايي و لحظه هاي بي قراريش....
و اگر يادمان برود!
در جايي ديگر سرنوشت يادمان خواهد آورد
و اين بار ما خود فراموش خواهيم شد....