معلق...

... و من دوباره دراز به دراز، بر تخت خواب شاهانه ی تخیلات، در قصر افکار...

.

...ابرها در هم قل میخورند، پیچ میخورند، یکی میشوند...

.

...خوابیدم؟ نه، بیدارم...بیدارم؟؟ نه، در حرکتم...

.

...از شرق به غرب، از شمال به جنوب، ابرها همه جا رفته اند! راستی، چرا از شرق به غرب نه از غرب به شرق؟...

.

...و من دوباره با رویای پرواز، بر زمین گرد و قلمبه ی خودمان، یک قدم پس از دیگری...

.

...زیباست نه؟ باد را میگویم. میتوانی تصورش کنی؟ من میتوانم...

.

...پرش از روی گودال های واقعیت..حواست باشد ها! شلپی نیافتی! و دوباره یک قدم پس از دیگری...

...من فکر میکنم باد هم مانند حباب، هزار رنگ دارد. یک لحظه آبی، یک لحظه بنفش، یک لحظه صورتی... میدانستی باد هم قل میخورد؟؟ درست مثل کدو قل قلی داستان ها، اما روی هوا! فکر کنم برای همین صدایش فرق دارد...

.

...قدم هایم مرا به قطب جنوب رسانده. پس من الان به معنای واقعی معلقم...اما در چی؟؟...

.

...صدای باد را تو هم میشنوی؟

صدایت میزند؟

چه میخواهد؟

چه میگوید؟

منتظر من نیست؟منتظر تو چطور؟...

.

...همچی اینجا به سرعت اتفاق می افتد. یخ ها آب میشوند، میشکنند، شناور میشوند، به همدیگر میخوردند...

.

...نظریه ای دارم. شاید، اگر سرعت باد خیلی زیاد باشد، تونل زمان باز شود؟...

.

...اینجا میشود کلی برف بازی کرد...

.

...چرا باد را باد نامیده اند؟ جریانش چیست؟ از کجا آمده این نام؟ چرا باد باد شده و خورشید خورشید؟...

.

...اینجا باد خیلی شدید است. فکر کنم تا وقتی قدم بعدی را بردارم یخ بزنم...

.

.

.

...و من دوباره دراز به دراز، بر تخت خواب شاهانه ی تخیلات، از سفر برگشته ام...

.

...فکر کنم نظریه ام اثبات شد...