خودخوری

از من جدا شو مشتی

من شعرام و حرفام افسردس

تمام روزای زندگیم از الان تا فردام  دست خوردس

توی تقویم همه ی روزای خوشم رو دیدم خط خوردس

زندگی وقتی روح نداره پس مردس

من مرده پرستی رو عادت نکردم تا الان

اشتباه کردم تیغ برنداشتم این شاهرگ رو از این نبض مضحک راحت نکردم

این زندگی ارزش جنگیدنامو هرگز نداشت

باغ امیدم هرگز گلای نرگس نداشت

مغز زجر میکشید از خود خوریام

ولی راه واسه ترکش نداشت