رفته ای اینک

رفته ای اینک ، اما آیا
باز برمی گردی ؟!
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد
من چه می دانستم
گل می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی دل
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلبها از آهن و سنگ وغم اند
قلبها بی خبراز عاطفه اند

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست! اما...حرف من این است...کسی هست شانه هایش را به من قرض دهد